«Οι πρώτες μέρες στο Γυμνάσιο».

The students in the transcription are sharing their emotions and experiences about their first days in high school. They express a mix of feelings such as excitement, pride, anxiety, and curiosity. They are concerned about their classes, teachers, and making new friends. Some of them feel sad about leaving their old friends from elementary school. As the days go by, they start to feel more comfortable and positive about their new school. They find solace in their classmates and teachers. Overall, they are adjusting to the changes and looking forward to their high school journey. Είμαι η Κασιανίδα Μερτζή. Τα συναισθήματα που ένιωσα τις πρώτες μέρες το γυμνάσιο ήταν πεκίλα. Αρχικά ήμουν χαρούμενη και ενθουσιασμένη γιατί μεγάλωσα και θα γινόμουν γυμνασιοκόρτσα. Όμως τη χαρά διαδέχτηκε το άγχος και η αγωνία για τα μαθήματα και τους καθηγητές. Σκεφτόμουν εάν τα μαθήματα ήταν ενδιαφέροντα, εάν οι καθηγητές ήταν πρόθυμοι να με βοηθήσουν ή ήταν αστηροί. Επιπλέον ένιωθα λύπη γιατί αποχωρίστηκα τους φίλους μου από το δημοτικό και πήγαινα σε άλλα γυμνάσια. Τώρα θα έπρεπε να κάνω νέους φίλους. Γρήγορα ανακουφίστηκα όταν μέσα στους συμμαχτές μου διέκαινα μια φίλη μου στο νοικιαγωγείο. Αποφασίσαμε να κάτσουμε μαζί στο θρανείο. Οι μέρες άρχισαν να κυλάνε και τα αρνητικά συναισθήματα άρχισαν να φεύγουν. Είμαι ο Ανδρέας Στεφανίδης. Είμαι ο Ανδρέας Στεφανίδης. Οι πρώτες μέρες στα γυμνάσια για μένα ήταν ευχάριστοι γιατί είχα έρθει σε ένα πιο ωραίο σχολείο για πιο ωραία παιδιά. Ήμουνα και περήφανος διότι ήμουν πιο μεγάλος και κατάφερα να πάω στα γυμνάσια. Όταν ήρθα στα γυμνάσια μιλούσα όλη την ώρα αλλά σοβάριζα όταν είδα τους καθηγητές πόσο σοβαροί και αυστηροί ήταν. Επίσης ήμουν και λυγμένος γιατί είχα αφήσει και το δικηδημοτικό. Είμαι η Σαματία Κωνσταντινίδη. Οι πρώτες μέρες στα γυμνάσια ήταν λίγο δύσκολες. Με κυριαρχούσε το άγχος αν θα δώσω καλή εικόνα στους καθηγητές και στους μαθητές μου. Ήταν περίεργο να έβλεπα κάθε ώρα και διαφορετικό καθηγητή. Ήθελα να γυρίσω πίσω στο δημοτικό. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστώ. Δεν θα έβλεπα τα πρόσωπα που έβλεπα και παλιά κάθε μέρα. Γεια σου Δημήτρη. Γεια σου Γιάννη. Τι κάνεις? Αλλά, πω πω, συναντιόμαστε μετά από πολύ καιρό. Ναι, συμφωνώ. Έχουμε να συναντηθούμε πολύ καιρό. Αλλά τώρα θα είμαστε όλη μέρα μαζί αλλά και με τους καινούργιους συμμαθητές μας. Πότε πέρασε την πρώτη μέρα στο σχολείο? Ξύμνησα το πρωί σε 7 η ώρα. Έφαγα πριν. Ετοιμάστηκα και έφαγα για το σχολείο. Στον δρόμο μου για το σχολείο είχα άγχος, αγωνία και περίεργα να γνώριζα τους καινούργιους συμμαθητές μου και τους καθηγητές μου. Αλλά λυπάμαι που δεν είμαι με τους καλύτερους μου συμμαθητές. Εσύ. Εγώ. Ξύμνησα το πρωί. Έφαγα και ξεκίνησα για το σχολείο. Είχα άγχος επειδή δεν ήξερα κανέναν. Είμαι η Νικόλαίτα Ιωαννίδου. Όταν ήρθε η πρώτη μέρα του γυμνασίου ήμουν χαρούμενη αλλά παράλληλα ήμουν και αγχωμένη. Όταν μπήκα στην αυλή του σχολείου ένιωθα περήφανη γιατί ωρίμαστε και βρίσκομαι σε ένα σχολείο με μεγαλύτερα παιδιά. Τέλος ένιωθα αγωνία για το τι θα γίνει στη συνέχεια της σχολικής χρονιάς και αν θα τα πάω καλά με τα μαθήματα. Ονομάζομαι Νικόλαιτο Κωνσταντίνη. Κατά τις πρώτες μέρες μου στο γυμνάσιο τα συναισθήματά μου ήταν ποικίλα και αντιφακικά. Από τη μία επικρατούσα η χαρά, το μεγαλώνω και πηγαίνω σε ένα καινούργιο σχολείο με περισσότερους δοσκάλους και νέα παιδιά. Από την άλλη μέσα μου επικρατούσα φόβος για το άγνωστο και πώς θα τα παίξαμε στα μαθήματα. Είμαι η Μαρία Κόντα. Το προηγούμενο βράδυ πριν πάω στο σχολείο δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ γιατί σκέφτομαι πώς είναι τα πράγματα εκεί. Μόλις ξύπνησα έφαγα πρωινό και πήγα με τις φίλες μου στο γυμνάσιο. Στη διαδρομή χιλιάδες σκέψεις πέρασαν το μυαλό μου. Θα βρω φίλους εκεί. Θα τα πάω καλά με τα μαθήματα. Μόλις μπήκα μέσα στο προάπλιο όλοι ήταν πολύ μεγάλοι. Οι καθηγητές είχαν πολύ αυστηρό ύφος και όλα ήταν πιο σοβαρά από το δημοτικό. Γεια. Γεια. Ποιο είσαι εσύ? Πρώτο εγώ. Πώς σε λένε? Νικόλαετα εσένα. Κωνσταντίνα. Τέλεια. Έχεις καθόλου άμφωση. Πολύ. Αυτές τα βράδια δεν κοιμήθηκα. Εσύ. Κι εγώ. Σε ποιο δηματικό πήγαινες. Στο 13. Εσύ. Κι εγώ. Μάλλον ήμουν σε τέσσερα διαφορετικά τμήματα. Γι' αυτό δεν το σκέφτομαι. Θες να κάτσουμε μαζί. Ναι. Φυσικά. Κοίτα εκεί μια καθηγήτρια. Ποιά θες να είναι. Μια μέρα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς είχα μεγάλο άγχος με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ. Την επόμενη μέρα και η υπόλοιπη εβδομάδα που ακολούθησε αισθανόμουν άγχος, περιέργεια αλλά και αγωνία τόσο για τους καινούριους μου συμμετείς όσο και για τα μαθήματα που θα έχω. Τα συναισθήματα αυτά άλλαξαν με το πέρασμα των εβδομάδων καθώς ένιωσα χαρά, ενθουσιασμό και βρασμονή όταν ερχόταν η ώρα για να πάω στο σχολείο. Οι φιλίες και οι γαλλικαθηγητές με έκαναν να διώξω κάθε κακή σκέψη για το γυμνάσιο. Ε, Παναγιώτη, εδώ, εδώ, ο Μελέτης είμαι. Γεια σου Μελέτη, πω πω, συναντιόμαστε μετά από ένα λόγο καλοκαιρισμού του δεύτερου γυμνάσιου σερών. Είδες, πλέον είμαστε γυμνασιόπαιδα. Πώς νιώθεις? Έχω πολλή αγωνία για να δω με ποιους θα είμαι μέσα στην τάξη. Εσύ? Εγώ, αλλά όχι πολύ. Ήλιος αγχώνομαι για τις βαθμούς και τους καθηγητές. Εμένα πάλι με τρώει περιέργεια για τα παιδιά του σχολείου. Όλα καλά θα πάνε. Πάμε, πάμε, φτύψε το κουδούνι.