de krol

Daniel, the narrator's uncle, was known for his laughter and pranks. He had learning difficulties and struggled with concentration. He used humor and alcohol to cope with his problems. Alcohol use among men is often linked to societal expectations of masculinity and can be used as an escape from negative emotions. Daniel also exhibited reckless behavior, particularly while driving. Men are more likely to engage in aggressive driving and risky behaviors on the road. This behavior is influenced by societal norms of masculinity. Films often reinforce these norms by portraying competition between men over women. The narrator ends by reading a passage from his late brother Alex's diary, expressing the comfort and solace he found in his relationship with Daniel. Daniel, de broer van mijn vader, was ongelooflijk goed lachs, altijd lachen, moppen tappen, fratsen uithalen, nooit kon hij serieus blijven. Een van zijn beste anekdotes, vind ik, was toen de kerncentrale van Doel was gesaboteerd, en dat wanneer hij net was beginnen werken. Wanneer hij, net als alle werknemers, werd ondervraagd, was zijn antwoord, Tuurlijk heb ik dat gedaan, ik heb er toch niets beters te doen, zeker. Hij heeft uiteindelijk vier keer voor de rechter moeten komen, tot men uiteindelijk doordeelt dat Daniel gewoon een maskees was. Dit grappenmaken was zijn manier om met de wereld om te gaan, om zijn problemen en wat hij had meegemaakt weg te lachen. Humor kan natuurlijk een positieve manier zijn om met dingen om te gaan, te kopen, zeg maar, maar als je je eigen problemen weglacht, is dat ook problematisch. Toen Daniel geboren was, woog hij maar liefst vijf kilo. Dit heeft, jammer genoeg, voor complicaties gezorgd tijdens de geboorte. Daniel had een zuurstoftekort tijdens de geboorte, dat vermoedelijk, maar het weten we niet zeker, een impact heeft gehad op de ontwikkeling van zijn hersenen. Op later leeftijd schokte Daniel tot in bed, een soort hevig op en neerschudden, waardoor hij regelmatig naar de dokter is moeten gaan. Daarnaast had Daniel ook een enorm leerprobleem. Daniel heeft in zijn hele leven nog nooit één boek uitgelezen. Na nog maar één Alinea was hij hem al kwijt. Hij kwam dan ook regelmatig met slechte rapporten thuis, waarvoor hij slaag kreeg van zijn vader. Maar hoe hard er ook geprobeerd werd, leer zat er bij Daniel niet in. Uiteindelijk heeft Etienne Daniel meegezoend naar de fabriek waar hij werkte en daar is Daniel een bekwaam lasser geworden. Ik denk dat Daniel toch wel geleden heeft onder die mindere schoolresultaten. Hij zal er zich niet veel van aangetrokken hebben, maar toch moet dat iets doen met iemand zelfvaardig. Want Daniel is oprecht niet in staat om zich te concentreren. Het was werkelijk onmogelijk voor hem. Laat staan stilzit op een bank. Mijn vader vertelt me dat Daniel naar hem opkeek, aangezien mijn vader de enige was van de hele familie die zijn manioren heeft gedaan. Daniel is al vrij vroeg beginnen drinken en is daar nooit echt mee gestopt. Hij is uiteindelijk gestorven aan pancreaskanker. Alcohol gebruiken was voor Daniel een andere manier om met de wereld om te gaan. Maar dan een die geen positieve kant heeft zoals zijn lach. Hij dronk zijn problemen weg. Problemen in het huwelijk, mogelijke schuldgevoelens of jeugdtraumas. Overmatig alcohol gebruik is een van de belangrijkste oorzaken van pancreaskanker. Alcohol is een drug die in onze cultuur legaal en sociaal aanvaard is. Het helpt mannen om zichzelf te bewijzen en gemakkelijk contact te maken met andere mannen, zonder zich kwetsbaar te veropstellen. Want wat is het effect van alcohol? Je haalt je remmingen weg, je wordt zelfzekerder, roekelozer. Allemaal stereotyp mannelijke kwaliteiten. Verder is alcohol drinken ook een manier om snel aan negatieve gevoelens te ontsnappen. Wanneer mannen zich slecht voelen of emotioneel lijden, uitziet het heel velden in tranen. Negatieve emoties als verdriet, angst of onzekerheid zetten zich bij mannen vaak om in woede en agressie. Alcohol kan hier een uitlaatklep zijn voor mannen die hun eigen emoties niet goed begrijpen. Ongeveer drie vierden van de mensen die opgenomen worden in verslavingsklinieken zijn mannen. Hoewel de genderverschillen wat betreft de slaving natuurlijk wat complexer zijn dan dat. Vrouwen gaan vaak later hulp zoeken en zijn er vaak opmerkelijk slechter aan toe dan mannen. Maar in absolute aantallen spannen mannen de kroon. Soms worden alcoholproblemen binnen een familie gebruikt als een soort cover-up voor familieproblemen. Het is soms gemakkelijker en minder pijnlijk om een slechte relatie aan alcohol te wijten, in plaats van onder ogen te zien dat de relatie al langer stuk was. Natuurlijk kan alcohol ook gezonde familiebanden vernietigen, maar soms is het ook the lesser evil. En is het gemakkelijker om de gebroken relatie aan alcohol of een of welke andere drugs te wijten. Daarnaast was Daniel ook vrij roekeloos, vooral dan op de weg. Hij speelde verschillende keren zijn rijbewijs kwijt, verzamelde snelheidsboetes, zat dronken achter het stuur, reed een paar auto's in de prak en reed zelfs een paar keer dronken op de snelweg met zijn kinderen slapend op de achterbank. In Groot-Brittannië en de Verenigde Staten komen twee maal zoveel mannen als vrouwen om om het leven bij verkeersongelukken. In Zweden zelfs drie maal zoveel. En in Frankrijk is drie kwart van de doden en gewonden bij verkeersongelukken een man, net als 79% van de bestuurders die daarbij om het leven komen en 96% van de verongelukte motorrijders. En meer dan 80% van de dodelijke ongelukken wordt veroorzaakt door mannen, terwijl die niet zo heel veel meer rijden dan vrouwen. Het mannelijke rijgedrag speelt hier een grote rol. We weten uit verschillende gedragsmetingen dat mannen agressiever rijden, vaker te snel rijden, en vaker drank en drugs gebruiken achter het stuur, en vaker met de gsm rijden of minder vaak een gordel dragen. Het onverantwoorde rijgedrag zit ingebakken in de mannelijkheidscultus. Het ultieme voorbeeld hiervan is Fast and Furious Tokyo Drift, waarbij een problematische jongeman de wet ontvlucht door naar zijn vader in Tokyo te verhuizen. Hij ontmoet hier natuurlijk door copy-paste te veroveren het sexy babe, en daarna raakt hij verwikkeld in een conflict met de mafia. De film ontknoopt zich wanneer hij tegen zijn mannelijke rivaal moet racen om te bepalen wie er in Tokyo mag blijven. Wie deze race wint krijgt niet alleen zijn plek in Tokyo en de hand van de eerder genoemde wegwerp-babe, maar nog belangrijker, de winnaar van deze race maakt uit wie de grotere man is. Voorspelbaar genoeg wint onze problematische jongeman het van de beduchte mafioso. Hij wordt het alpha-mannetje van de Underground Tokyo Drag Racing, krijgt veel geld, maakt vrede met zijn vader en wordt omringd door nauwelijks geklede vrouwen. Maar hij blijft trouw aan zijn wegwerp-babe. Tot op de volgende film natuurlijk. We leren mannen op deze manier dat ze zichzelf kunnen bewijzen door onverantwoord en agressief te rijden. En rijgedag terzijde, deze formule van competitie tussen twee mannen over een vrouw, komt in onze filmwereld honderd maal een keer voor. Denk maar aan Karate Kid. Karate Kid komt ergens nieuw aan, vindt een mooi meisje, het meisje wordt bij een andere grotere jongen, hij wordt in elkaar geknopt, hij vindt een spirituele leider-syrogaat-vaderfiguur, traint en overwint. Het is een formule van filmmakers die ons met de paplepel is ingegoten. En puur op zichzelf is dat niet per se schadelijk, maar wanneer de enige manier om je mannelijkheid te laten gelden, harder slaan of harder rijden is, wordt dat problematisch. Zeker in de bredere culturele context van films. En dan wil ik graag nog afsluiten door een stuk uit het dagboek van Alex voor te lezen. Dit komt uit het dagboek van het broer van Daniel, Alex, die op zijn 21e zelfmoord heeft gepleegd. Daniel is nog maar recent gestorven, en ik vind deze beschrijving van hem heel passend en mooi. In mijn dagen van pijn ontmoet ik sommige mijne vrienden, die mijn hartepijn in hun aanwezigheid doet verdwijnen. Als zware zorgen nijpen en zwarte weemoed de zonnen geomvloerst, dan denk ik aan mijn broer. En bij deze gedachten vind ik troost. Als ik met hem van hart tot hart kan spreken in een berechtheid die geen verborgenheid kent, maar schrijend mijn geestelijke wonden toont, dan wint ik bij hem voor de felste pijn nog woorden van troost. Ja, dan heb ik in mijn schrijnende nood nog mijn oudste broer. Hij is een enig kind, hij is sterk en kerngezond, een kostbare hulp in de straling van mijn jeugd. Met zijn blijde ogen lacht hij de dagen vol, en zijn heldere stem breekt de eentonigheid van de donkere dagen. Wat kan ik nog meer wensen? Kan een mens die bit en heerlijk jong leven rond zich voelt, ongelukkig zijn?