Sem (hele audio)

Sam, an 18-year-old psychology student, is a volunteer at the Eindhoven Library. She volunteers as a storyteller and art volunteer for children aged 0-7. She is part of a team of about ten volunteers who meet once every two to three weeks to read books to children and engage in related craft activities. Sam enjoys working with children and finds it fulfilling to provide them with a positive reading experience. The team consists mostly of retired women, but there are also a few younger volunteers. Sam values the opportunity to gain experience working with children and hopes to pursue a career in this field in the future. The library has various types of volunteers, but Sam's team is specifically focused on storytelling and crafts. They have a warm and friendly approach to both the children and their parents, who often join in during the activities. There is a high demand for the program, especially from parents and children from diverse backgrounds who seek language support and interact Oké, welkom bij de podcast. In deze aflevering zit ik met Sam en Sam heeft ervaring met vrijwilligerswerk en daar gaan we het nu over hebben. Dus welkom Sam. Goedemiddag Emma, leuk om hier te zijn. Ja, ik vind het ook leuk om hier te zijn. Kan je jezelf even voorstellen? Natuurlijk. Ik ben Sam, ik ben 18 jaar oud, ik studeer toegepaste psychologie in Eindhoven en ik ben vrijwilliger, voorlees- en kunstvolvrijwilliger bij Bibliotheek Eindhoven. Oké, leuk. Je zegt dat je studeert? Yes. En je doet natuurlijk vrijwilligerswerk. En wat doe je allemaal nog meer? Heb je nog hobby's? Ik ga de tijd naar de sportschool, vind ik leuk om dat te doen. Ik woon samen met mijn vriend Susan, wel een hobby. Ik werk als smart event manager bij Doem Nederland. Ik begeleid escape rooms en allerlei stadsactiviteiten als koelgetochter. Verder vind ik het af en toe leuk om te lezen als ik daar nog tijd mee heb. Ook ben ik actief lid van een studievereniging, de studievereniging van deze opleiding, JETOPSI. En daarin ben ik lid van de Raad van Veiligheid en ik zit bij de activiteitscommissie. Jezus, dus je hebt best wel een druk leven volgens mij. Ik heb het ontzettend druk, ja. Ja, heb je nog wat tijd voor je studie? Ik heb best wel nog wat tijd voor mijn studie. Het is op zich allemaal goed, makkelijk, ruim, ingericht. Dus dat is heel fijn en ik vind het heel leuk om te doen. Ja, want onder al die activiteiten die je dus doet, ben je dus ook vrijwilliger, waarover je het net even over had. Daarover zit je hier natuurlijk ook. Kun je daar wat over vertellen, van wat voor werk is het precies, hoe vaak doe je dat, enzovoort? Ja, zeker. Het is ongeveer één keer in de twee weken, één keer in de drie weken. Het ligt gewoon een beetje aan hoe we ingepland worden. We zijn een team van ongeveer tien mensen. De meeste gepensioneerde dames en recent ook nog een gepensioneerde man. En ja, we hebben iedere woensdag bij de PIEP om drie uur in de middag een activiteit waarin we een boekje gaan voorlezen voor kleine kinderen. Leeftijdscategorie 0 tot 7, maar dat komt niet zo heel strak eigenlijk. Daarna gaan we met die kinderen knutselen. Als die knutselen aflopen, die knutselen matchen we altijd met het boekje een beetje. Na die knutselen krijgt iedereen een koekje, een drankje, en dan gaan we op. En dan bedenken we de knutsel voor de volgende keer eventueel. En dat was het eigenlijk. Vind je het leuk om te doen? Ik vind het ontzettend leuk om te doen, ja. Je houdt van kinderen, of is het gewoon fabuleus werk speciaal eraan? Allebei eigenlijk. Vooral specifiek bij de PIEP spreek ik me erg aan, omdat ik het belangrijk vind dat mensen... Ja, lezen klinkt me misschien gek om te zeggen, maar ik ben zelf altijd als kind veel bij de PIEP geweest. Het heeft me heel veel geholpen, omdat ik zelf erg dyslectisch ben en veel boeken daar lezen heeft daar gewoon erg mee geholpen. En ja, ik vind het contact met kinderen ook zeker wel gewoon heel leuk. En ik denk dat dat in mijn werkveld ook misschien wel iets is wat ik wil gaan doen. Ik ben er ook eigenlijk terecht gekomen, omdat ik een beetje wou oriënteren hoe werken met die leeftijdsgroep was. Oké, interessant. Dus met kinderwerken vond je leuk en zo ben je een beetje bij die bibliotheek gekomen. Heb je gewoon gegoogeld of heb je van vrienden gehoord van oh, dat is leuk werk? Ja, ik heb eigenlijk gewoon gegoogeld naar de PIEP hier in Eindhoven en wat daar te doen viel. Natuurlijk een mailtje gestuurd, natuurlijk gebeld, dat ik zelf van kom langs. En ja, nu doe ik het al bijna een jaar. Jeetje, oké. En het is natuurlijk wel vrijwilligerswerk. Was je daar specifiek voor aan het zoeken? Want je kan natuurlijk ook met kinderen als betrouwde baan misschien werken. Ja, ik was op zoek naar iets heel vrijblijvend in zekere zin. Dus iets waarbij ik wel dat contact kon hebben en wel die ervaring kon opdoen. En ik vond bij PIEP gewoon een heel leuke, mooie plek om te zitten. Zeker fijn, omdat het in hetzelfde gebouw zit als mijn studie. Dus dat is altijd lekker makkelijk te bereiken. Dus ja, zo ben ik een beetje uitgekomen. Ja, oké. En je collega's zijn dus al vrij oudere dames, zei je. En een ouder man nu. Werken er ook jongeren? Nou, in de PIEP werken wel een paar jongeren. Er zijn dan jongens van onder de 25 jaar. In het team zelf zitten ook nog wel twee of drie mensen onder de 25. Een 19-jarige, dacht ik. Maar verder zijn het allemaal toch wel dames van middelbare leeftijd of iets daarboven. Ja, die dus iets meer vrije tijd hebben. Ja, die heeft wel afgestudeerd. Of afgestudeerd. Die heeft wel een pensioen zijn. Die af en toe op de kleinkinderen passen. Of die het naast hun dagbesteding erbij doen. Ja, en heb je het idee dat zij het doen om inderdaad iets om handen te hebben? Of omdat ze het ook heel leuk vinden om met kinderen te werken? Of verschilt het echt per persoon? Het verschilt heel erg per persoon, denk ik. Maar ja, sommige mensen doen het echt omdat ze het contact met kinderen heel veel gedaan hebben. En dat ze het gewoon fijn vinden om te blijven doen. Omdat ze bijvoorbeeld in de kinderopvang of de basisschool hebben gewerkt. Er is ook al eens de man die erbij is gekomen. Die is directeur geweest van de basisschool. En die is er nu bijgekomen. En het zijn verschillende dames met verschillende redenen om het zijn eigenlijk. En vind je dat leuk? Met voornamelijk oudere mensen werken. Als je zelf nog best wel jong bent. Ja, ik vind het toch niet zo heel gezellig in ieder geval. We staan altijd open voor nieuwe dingen in ons team in ieder geval. En we zoeken meestal samen naar oplossingen. En je hebt gewoon een hele warme houding naar de ouders en naar de kinderen die naar het voorlezen komen toe. Dus dat is altijd gezellig aan het doen. Omdat die ouders van die kinderen, die komen ook mee tijdens het voorlezen? Ja, het is in principe een klein zaaltje. We hebben een zaaltje in de bieb. Daar leggen we dan allemaal platte kussentjes op de grond klaar. Dan hebben we een voorlezen kroon. En dan staan we onder de stoelen omheen. En dan komen de kindjes van de jeugdafdeling om drie uur aan lopen. Met hun ouders. Die gaan zitten. En dan gaan we knutselen. En dan gaan de kinderen allemaal op een grote tafel zitten. Die in een andere ruimte staat. En dan gaan de ouders een beetje helpen met mee knutselen. De ouders zijn er meestal allemaal bij. Ja, dat zeg ik ook wel. En heb je ook nog andere werkzaamheden bij de bibliotheek? Want in mijn ogen, als je werkt bij een bibliotheek. Zit ik best wel te denken aan. Misschien een beetje standaard. Er zijn verschillende soorten vrijwilligers bij de BIB. We hebben de algemene medewerkers. En die zijn echt verantwoordelijk voor het sorteren van boeken. En het contact met klanten. En bijvoorbeeld in het café werken. Dat is ook weer een ander soort vrijwilliger. En wij zijn echt een groep specifiek voor voorlezen en knutselen. En zo zijn er ook nog andere specifieke vrijwilligers. Voor andere soorten activiteiten. Maar onze bijzondere vrijwilligers. Zijn er ook nog andere voorlezers. Of vrijwilligers voor andere soorten activiteiten. Maar onze bijzondere vrijwilligers. Zijn er ook nog andere voorlezers. Maar onze team is in principe echt alleen. Vrijwilligers voor voorlezen en knutselen. Op ons vaste moment dan ook. Ja. En het is best een groot team dan. De hele bibliotheek zeg maar. We zijn met tien dames ongeveer. Of tien mensen nu ongeveer. En in principe is het één keer iedere week. Dus dat valt vrij goed te doen. Dat iedereen in de twee, drie weken aan de beurt komt. En meestal zijn er. We doen er op dat er twintig kinderen aanwezig zijn. Twintig tot dertig. Met de uitschieters. Dus knutselen kan altijd wat meer zijn. Maar dat valt echt op te doen met die mensen. Oké. Klinkt nog best wel veel vind ik. Twintig, dertig kinderen. Is er veel animo voor? Zijn er veel kinderen die mee willen doen? Extrem veel animo. Het ligt een beetje aan het weer natuurlijk ook. Maar als er kinderen zijn. Dan willen ze altijd komen. In principe. Maar heel veel. Er komen ook vast. Vast bezoekers. Heel veel ouders met een andere afkomst. Of kinderen met een andere afkomst. Die dan echt komen voor dat Nederlands taalcontact. Die echt komen voor. Dat extra ondersteuning met taal. Contact met andere kinderen. Dus er is echt een grote groep mensen. Die steeds opnieuw komen. Wauw. Ik vind het wel heel erg mooi. Je hebt heel veel voordelen voor jezelf. Dat horen we ook vaak. Ik vind dat de ouders het heel fijn vinden. Dat de kinderen het natuurlijk leuk vinden. Want ze krijgen een koekje. En ze mogen wat doen. Maar de ouders vinden het wel een heel fijn contact. Vaak is het ook gewoon een heel goed contact met de ouders. Wat leuk is dat jullie dit doen. Misschien dat jullie het niet deden. We gaan vaker terugkomen. Of als ze geen Nederlands spreken. Dan geven ze het op een andere manier aan. Maar we willen altijd dat ze het heel fijn vinden dat wij dit doen. Je wordt echt gewaardeerd. Je zegt dat je het leuk vindt om met kinderen te werken. Je komt er maar ook wel over als iemand die het leuk vindt om veel dingen te doen. In het dagelijks leven. Wat zijn dingen voor jou tijdens het werk dat je ook heel erg leuk vindt? Ik vind het voorlezen leuk om te doen. Ik vind het leuk om interactief met de kinderen te zijn. Met je stemmetjes. Vragen stellen. Afhankelijk van hoe goed de kinderen reageren. Maakt het dan leuker of minder leuk. Maar het ligt ook deel aan het boekje. En ik vind het ook heel erg leuk. Om met kinderen te werken. Om met kinderen te werken. Ik knutsel niet zoveel. Maar ik vind het ook wel leuk om te knutselen. Ik vind het leuk om bezig te zijn. Om toch iets te denken voor de kinderen. En om de kinderen tijdens het werk te begeleiden. Het is leuk om de troost te pikken. Of wat dan ook. Dat is altijd leuk om te doen. Er zijn heel veel aspecten die je leuk vindt om te doen. Het met de kinderen bezig zijn. Het voorlezen. En het knutselen. Dat vind ik heel leuk. En over de organisatie zelf. Want je bent er natuurlijk gekomen. Weet hoe goed begeleid. Of is het contact met de organisatie. Als je bijvoorbeeld een keer niet kan. Is dat dan ook prima? We zijn in principe heel zelfstandig. En we hebben een hele dichte band met onze coördinatoren. Want er zijn vrijwilligerscoördinatoren. Coördinatoren vanuit de BIEB. En die overzien in principe onze voorleefdheden. En we zijn dan met z'n tienen. En je hebt. Nou wij hebben vier coördinatoren. Als contactmensen. Die gewoon standaard bij de BIEB werken. Voor allerlei zaken. Die je eigenlijk niet direct ziet. Dus verschillende activiteiten. Zorgen dat bepaalde dingen georganiseerd worden. Etcetera. Bijvoorbeeld. Een cyberfeestactiviteit was er afgelopen week. Heel veel bezoekers. Of voorlezen in het Engels bijvoorbeeld ook. En dat zijn contactpunten. Die wanneer je je aanmeldt. Niet tegen je toe komen. Die je appellen. En dan loop je een keer mee met het voorlezen. Of meer dan een keer. En als het dan wat is. Dan geef je aan. Ik wil dit doen. Dan wordt het een beetje opgenomen met het team. En dan hebben we ook nog. Een van onze team is ook een vaste meewerking van de BIEB. Dus daar is een beetje ons aanspreekpunt. Richting de coördinatoren van Hoogoven. Oké dus contact is best wel goed. Ja contact is heel goed. Want die voorleesmomenten zijn natuurlijk wel op vaste tijden. Vaste punten. Dus het is wel fijn dat het op die datum moet. Ja ik vind het juist heel fijn dat het op die datum is. En in principe maar één keer in de week. Dus afhankelijk van hoe vaak je wilt ook. En hoe vaak je niet wilt. Is het ook gewoon heel vrij om het zijn. Of niet. En als er één keer iemand niets kan. Dan kan het eigenlijk altijd opgevangen worden. Want mensen hebben dan toevallig toch wel vrij. Of toch niks te doen. Of ze kunnen even ruimte maken in hun eigen planning. Of de coördinatoren kunnen zelf bij springen. Omdat ze wel gewoon aan het werk zijn in de BIEB. Maar in principe niet als voorleesverdiger. Maar mocht het echt nodig zijn. Dan kunnen die altijd bij springen. Ja oké. Dus één keer in de week inderdaad. Stel het was vaker in de week. Wat is voor jou een beetje de grens. Dat je denkt van oké als het meer vaker is dan dit. Dan hoeft het voor mij niet. Ik heb het best wel druk natuurlijk. Zoals we het net over hadden. We hebben het een tijdje geleden gehad. Over een na drie uur. We starten misschien om drie uur met voorlezen. En om vier uur zijn we klaar met putselen. We hebben het erover gehad. Om twee uur te beginnen met voorlezen. En om drie uur opnieuw te beginnen met voorlezen. Dus twee sessies. En op zich stond ik daar wel open voor. Afhankelijk van wanneer. Ik kan ook. Maar vanuit andere vrijwilligers was daar minder behoefte. Naar moeite met planning. Dus voor nu hebben we dat even op pauze gezet. Ik zou er wel voor openstaan. Maar wel echt maximaal één dag. Iedere paar weken. Eigenlijk klinkt het best wel juist ideaal. Dat het maar één keer in de week is. En dan voor een uur of twee uurtjes. Inderdaad. Is dat ook een reden dat je het ook hebt gedaan? Ik ging er echt in met nul verwachtingen eigenlijk. Ik had geen idee. Ik weet niet of dat bestond. Ik had echt geen idee. Heel veel houders die wij tegenkomen geven ook aan. Oh ik wist niet dat jullie dat soort dingen deden. Terwijl juist allerlei mensen dat soort dingen organiseren. Ja. Zo rond was de vraag ook alweer. Dat het juist fijn is dat het één keer in de week is. Ja. En dat maakt het voor de vrijwilligers ook makkelijker. Om te doen. En het maakt het van extra vrij blijven. Ja. Ik sluit ondertussen even af. Nee dan kom ik terug. Heb je in het verleden ook ander vrijwilligerswerk gedaan? Je zou kunnen zeggen. Dat het werk bij een studievereniging ook vrijwillig is. En dat voelt zeker actueel zo. Maar dat is toch echt. Een hele andere soort. Een hele andere soort. Vrijwilligerswerk. Die veel meer geïntegreerd is met het studentenleven. Ja. Maar behalve dat eigenlijk niet. En een bepaalde baan? Ik ben toen ik twaalf was begonnen. Toen ik elf was begonnen. In de tomatenkast. Met plukken. Kinderarbeid. Dan het legaal is. Daar was ik erover. Daarna ben ik in de supermarkt gaan werken. Een tijdje gedaan. Toen ben ik teamleider geworden. En toen ben ik in Eindhoven gaan studeren. En toen werd mijn supermarktketen overgenomen door Albert Heijn. Dus toen ben ik gestopt. En nu werk ik dan dus bij de Escape Room. Ja. En ik heb een tijdje met. Dat was niet vreugdig. Een mentaal beperkte oudere man. Ergens in de zeventies. Die woonde nog in een woongemeenschap. Ik was een beetje zijn buddy. Verschillende activiteiten met hem doen. Maar het klikte niet helemaal tussen ons. Vanuit zijn kant. Gisteren ben ik uiteindelijk meegestopt. Oké. Maar dat was wel ook een soort vrijwilligerswerk. Ja. Of kreeg je er wel. Twaalf euro per uur. Een maximum van twee uur. Oké. Ik vroeg het eigenlijk meer om. Ik vind het wel interessant om te weten. Wat maakt voor jou vrijwilligerswerk. Anders dan betaald werk. Ik heb wel het idee met vrijwilligerswerk. Dat ik bepaalde vaardigheden kan ontwikkelen. Wat bij een betaalde baan misschien niet kan. Het ligt er natuurlijk. Heel erg aan het vrijwilligerswerk. Bij de bieb is het heel erg. Je wordt wel niet betaald. Maar je krijgt op een andere manier. Wel heel veel terug van de bieb. Iedere feestdag. Krijg je bijvoorbeeld een leuke surprise. Met kerst. Krijg je echt best wel een flink kerstpakket. En dan wordt het. In zekere zin wel een beetje terug betaald. Voelt het ook. Terwijl je daar eigenlijk niet om vraagt. Maar qua skills. Het is heel. Het voelt gewoon goed om te doen. Je bent daar. Je maakt de mensen blij. Zonder dat je eigenlijk iets voor terug krijgt. En dat voelt heel waardevol. En kan je omschrijven. Wat voor gevoel jou dat geeft. Voel je dan ook gewaardeerd. Of gewoon beter over jezelf. Je krijgt het bij een beetje. Je hebt een beetje zoiets van. Heel veel mensen zou ik dit toch wel niet doen. En dan vind je het ook nog eens leuker om te doen. En je ziet echt wel. Heel veel mensen komen en gaan. Van voorlezers die het dan toch proberen. En die dan toch niks vinden. Maar ja dat helpt. Omdat je het dan leuk vindt om te doen. En het geeft zeker wel een soort van. Welk gevoel van waardering. Dat je daar dan staat. En die mensen die dan bij gaan. Hoe komt het dan dat die weg gaan? Het trekt ze dan toch niet genoeg. Ik heb bijvoorbeeld. Twee andere. Twee vrienden van mij van deze studie ook. Naar het voorlezen gebracht. Om te meekijken. En eentje had ook daadwerkelijk zich aangemeld. En die is toen nooit meer komen opdagen. Het ligt ook een beetje aan wie je bent. En waar je bent. In je leven misschien ook. Maar sommige mensen vinden het bijvoorbeeld ook eng. Om voor de ouders voor te lezen. Vinden het ongemakkelijk. Als kinderen dan iets fout doen. Vinden dat ze niet creatief zijn. Kunnen er geen kluts van spreken. Dat zijn al hun eigen redenen eigenlijk. Maar dat zijn dus wel redenen vanuit jezelf. Het is niet omdat die organisatie misschien. Nee het zijn echt. Ik heb niks voorbij zien komen. Dat het aan het erf lag. Maar dat het aan de persoon lag eigenlijk alleen. Doen veel vrienden van jou vrijwilligerswerk? Eventueel bij de scouting. Of bij een sportsvereniging. Of bij een studievereniging. Maar verder zou ik niet. Zou ik er niets bij geven. Heb je het idee dat het wel. Veel jongeren het doen. Dat het wel in de picture is. Of heb je het idee dat het echt. Ik heb niet. Ik heb niet echt het idee. Dat het voor veel jongeren in de picture is. Omdat ik het niet. Heel toevallig. Zondagavond op mijn laptop. Had voorbij zien komen. Omdat ik dan een bepaald idee had. Was ik er waarschijnlijk ook niet bij. Uitgekomen. En ik heb wel echt heel sterk bij de piep. Aangegeven van. Niemand weet hoe makkelijk en hoe leuk het is. Om hier gewoon bij het team te komen. Hang een poster hier bij de lift op. Maar dat is nog uitgebleven. Ja daar wil ik ook inderdaad. Over vragen van. Het is niet heel erg in de picture. Maar ook die organisatie. Het is heel erg makkelijk. En heel leuk om ook gewoon een keertje mee te doen. Sowieso. Ja. Het is voor veel studenten. Het idee is ook wel fijn dat het leuk op je cv staat. Het is een waardevolle ervaring. Afhankelijk van wat je doet. Maar bijvoorbeeld in het werk wat ik waarschijnlijk ga doen. Als toegepaste psycholoog. Of wat ik ook ga worden. Dan is voor groepen staan. Of groepen begeleiden toch wel een heel belangrijk puntje. Dat krijgen jullie ook wel een beetje mee. Ja zeker. Je hebt allemaal dingen die je nu leert. Waar je later ook echt iets aan hebt. En comfortabel worden in bepaalde situaties ook. Ja. Want wat zou naast jouw organisatie. Gewoon een vrijwilligersorganisatie. Misschien in het algemeen. Wel die willen meer jongeren werven. Die willen gewoon meer op de markt komen. Wat zouden ze volgens jou moeten doen. Om dus mensen van jouw generatie te bereiken. Dat ligt er een beetje aan. Hoe toegankelijk het ook is. Zoals bijvoorbeeld hier bij de Pieper. Het is gewoon heel toegankelijk. Maar niemand weet ervan. Dus ja. Het zijn vaste organisaties die het doen. Maar toch ja flyers maken. Vooral bij specifieke locaties. Lijkt me dat heel. Heel handig. Als je bijvoorbeeld langs een. Gebouw zit met heel veel studenten. Ja het gaat dan daar gewoon even vragen. Zo van hey mogen wij hier flyeren. Mogen wij hier wat in de lessen komen vertellen. Wij zoeken vrijwilligers. Ja precies. Zelfs hier dus op school posters van. Want je denkt wel dat dan mensen de tode. Misschien toch sneller ernaartoe zouden gaan. En andere manieren. Misschien ik zit zelf denk ik aan. Iets met social media of zo. Ja dat vind ik ook een beetje flyeren eigenlijk. Ja op Instagram of wat dan ook. Gewoon laten weten van. Hey wij zijn hier. Eventueel via de gemeente. Van deze organisatie. Als de gemeente zoekvrijwilligers. Dan kan de gemeente daar bijvoorbeeld ook wel aan helpen. Ja oké interessant. We willen nog even terugkomen op. Dat je dus veel met ouderen werkt. Gepensioneerde mensen. In je team ja. Ja in je team inderdaad. Ik hoop niet dat ze terug horen dat ik ze al oud heb genoemd. Maar in ieder geval stukken ouder dan ik. Ja zeg maar 60 plus. Dus zijn er ook wel 50 plus. Laten we het houden op 50 plus. Dus daar gaat het gewoon heel goed mee. Je werkt uit je verhaal. Spreken met de samenwerkers help je ook goed. En je kan met je vragen daar terecht. Heb je wel iets dat je denkt van dat is wel echt het verschil. Tussen 50 plussers. En mijn generatie. Qua misschien der prioriteiten. Hoe je tegen dingen aankijkt. Prioriteiten wel heel sterk. Ik heb wel echt het idee dat. Jongere mensen inzichtelijk veel flexibeler zijn. Veel eerder bereid te wisselen. Het niet erg vinden als iemand midden in de nacht. Een appje stuurt. De bereid zijn op de zaterdag. Af en toe iets te doen. En op een bepaalde leeftijdsgrens. Geven mensen echt aan van. Oké ik reageer dan niet op appjes. En dat vinden ze dan ook heel belangrijk. Om dat aan te geven. Dat ik respecteer. Maar dat is gewoon een voorbeeld van. Dat ze gewoon heel duidelijk hun grenzen aangeven. En dat ze het ook heel belangrijk vinden. Niet alleen dat mensen er rekening mee houden. Maar dat mensen bekend zijn met die grenzen. Ja ik merk een beetje dat je hier. Een keer een ervaring mee hebt gehad. Klopt dat? Nou ik wil er niet te veel op ingaan. Ik heb niks tegen de. Nou word ik het misschien gek. Maar er zijn. Ja dat is moeilijk. Dit kan er dadelijk uit. Oké. Nou niet precies dat stuk dat ik net zei. Over de ervaring. Maar. Het is wel voorgekomen. Het gebeurt regelmatig dat mensen aangeven. Ik wil dit niet. Ik wil dat niet. En dan een bepaalde klacht ergens over. Ik zou iets hebben van. Hoe oud zijn we nou eigenlijk? Ja. En kan je dat begrijpen? Dat misschien oudere. Oudere vrijwilligers daar meer. Scherper op zijn van. Dit zijn de tijden. Niet dan mij appen. Ja ik snap zeker dat. Dat ze die grenzen niet voor zichzelf hebben. Dat je dan niet meer. Dat het dan niet meer uitmaakt. Hoe mensen daarmee omgaan. Dat mensen bekend zijn met je grenzen. En dat ze daarmee omgaan. Maar ik heb dan toch meer iets voor mezelf. Wat maakt het nou uit. Als iemand dan een keer appt of belt. Ik hoef niet meer zo op te nemen. Oh precies. Jij kan het misschien meer denken. Je hoeft inderdaad niet op te nemen. Ik laat het gaan. En voor ouderen is het wel. Ja natuurlijk ja. En wat denk je dat misschien de oudere vrijwilligers vinden. Van met jou. Of met jongeren werken. Dat zij denken van oké. Jongeren hebben wel een beetje dit. Wat wij dan niet zo fijn vinden. Nou in mijn team krijg je in ieder geval terug. Ook iets negatiefs bedoel je? Positief. Je krijgt in ieder geval terug. Dat ze het leuk en gezellig vinden. Om met mij te werken. En positief ervaren. Ik vind het leuk met de kinderen ook doen. Het ligt dan niet per se aan jongeren zijn. Maar gewoon wie je als persoon bent. En ik ben als eerste man bijgekomen ook. Dus dat verandert ook wel iets. Aan de dynamiek van het team. En een man gaat natuurlijk ook een andere manier. Vaak om. Met zichzelf en met de situatie. Of met het werk dat we doen. En ja. Qua aanmerkingen. Zou ik niet zo snel iets kunnen bedenken. Ik kan me wel zeker voorstellen. Dat ervaringen zouden zijn. Die het niet eens zijn met mijn mening. Van dat flexibel. Waar we het net over hadden. Maar dat ligt niet per se. Aan de generaties gebonden. En mensen geven aan. Dat ze het leuk vinden om met jou te werken. Of dat je het goed doet met de kinderen. Krijgen we het vaak te horen. Als je iets goed doet. Wordt dat ook echt benoemd. En vind je dat dan fijn om te horen? Ja je krijgt wel echt. De groep waar we in zitten. Misschien ligt dat ook wel heel erg aan de leeftijd. Die geven heel snel feedbacks. Als je iets goed doet. Dan krijg je het te horen. Als er iets niet goed is opgeruimd. Dan krijg je dat ook wel te horen. Maar dat verderen we ook een beetje samen aan het doen. Dus dat is dan niet per se feedback op jou. Maar meer gewoon. Zodat het allemaal goed loopt. En we hebben ook. Af en toe heb je ook een gesprekje. Met een van de coördinatoren. Ben je nog altijd bereikbaar? Hoe hoort dit over jou? Hoe hoort dat over jou? Je krijgt gewoon goede en fijne feedback. En is dat hetzelfde bij jouw studievereniging? Daar werken voornamelijk jongeren. Is daar vaak dat je feedback van elkaar krijgt? Of merk je wel echt een verschil? Dat ligt natuurlijk heel erg aan de studievereniging. Maar onze studievereniging. Is in ieder geval echt een. Common network van actief leden weekend. En we hebben in totaal. 130 actief leden. En dan 200. Non actief leden nog daarnaast. En dan de actief leden. Die kennen elkaar eigenlijk allemaal. Die zijn allemaal gewoon heel goed met elkaar. Dus als er iets speelt. Dan communiceren we dat mensen eigenlijk altijd wel uit. En dan. Als raad van bestuur. Krijgen we dan ook weleens dingen. Privé te horen of klachten over mensen. Maar dat wordt dan altijd wel. Op de goede manier meestal afgehandeld. Dus het is bij. De bibliotheek. Heel anders. Maar wel ook allebei gewoon. Dat je wel feedback hebt. Officieel. Zijn een landelijke organisatie. Die dingen regelt. En het moet gewoon overal een beetje hetzelfde gaan. En de studievereniging is eigenlijk. Een hele grote vriendengroep. Oké instant. En nog even over. De organisaties. Los van de bibliotheek. Wat zijn dingen. Die een vrijwilligersorganisatie. Volgens jou. Waar ze aan zouden moeten voldoen. Zodat jij daar zou gaan werken. Wat is belangrijk voor jou in een organisatie. Het is vrijwillig. Dus ik vind vrijblijvendheid. Heel essentieel. In de zin van het woord. Als je ergens iets vrijwillig komt doen. Dan moet je er wel van uitgaan. Dat wanneer je een afspraak maakt. Dat de vrijwilliger die afspraak erna komt. Dat er niet dingen afgenomen gaan worden. Er moet wel een bepaalde richtlijn zijn. Je moet minimaal 1 keer. In de 3 of 2 maanden. Of wat dan ook er zijn. Maar ik vind niet dat er dan gezegd moet worden. Je moet er 3 keer per week zijn. Dit of dat. Het ligt ook heel erg specifiek aan. Wat het vrijwilligerswerk is. Maar het moet wat flexibeler kunnen zijn. Dat vind jij wel belangrijk. Omdat je het zo druk hebt. In je dagelijks leven. Als iemand vrijwillig. Komt uithelpen. Al is het voor maatschappelijk belangrijk. Voor een bepaalde organisatie. Als het vrijwillig is. Het staat in principe niks tegenover. Behalve persoonlijke intensieve motivatie. Dan moet het gewoon. Flexibel kunnen zijn. En zijn er nog andere dingen. Collega's. Wat je belangrijk vindt. Ik vind het ook wel belangrijk. Dat de organisatie waarmee je bent. Heel afhankelijk van wat voor werk het is. En wat voor groepen het ook zijn. Dat de organisatie wel focust. Op teamwil van die groep. Dat dat niet per se. In de handen van de mensen zelf ligt. Maar dat de organisatie ook. Een steentje bijlegt. Wij vinden het belangrijk. Dat jullie een goed functionerend. Leuk team zijn. Wij hebben dit voor jullie georganiseerd. Dat de organisatie zich inzet. Omdat er een teamgevoel is. Saamhorigheid eigenlijk. Zoals een uiltje. Of een avond. Een boggeltje. En dan maakt het voor jou niet uit. Of het met mensen die vijftig plus zijn. Of jongeren. Als het maar de eigen team is. Een boggel voor de hele organisatie. Is dan misschien al te wijd. Heeft dan al geen impact. Maar specifiek focust. Op de mensen waarmee je samenwerkt. Want het is vrijwillig en vrijblijvend. Dat die mensen wel een beetje op elkaar in kunnen spelen. Dat ze elkaar een beetje kennen. Ja, duidelijk. En als we het even betrekken. Op jou zelf. Stel jij moet jezelf verkopen aan. Sorry. Ja, ik wil weer verder. Sorry Jan. Ik heb altijd het idee dat hij opeens gaat ontploffen. Wat wil ik zeggen. Als we het even betrekken op jou zelf. Stel je moet jezelf verkopen. Als je het even betrekt aan een organisatie. Wat zijn dan vaardigheden. Of dingen waarvan je denkt. Dat breng ik naar die organisatie. Daar hebben ze het aan. Het ligt er heel erg aan de organisatie natuurlijk. Maar mocht het niet. Ik hoop dat ik in ieder geval altijd dingen ga doen. Die een beetje sociaal zijn. En contact met andere mensen. Dus van. Ik ben sociaal, vriendelijk, positief. Dat zijn wel drie echt belangrijke factoren. Die ik dan hoop mee te kunnen nemen. En die mij laten uitblikken. Ja, sociaal vind ik wel een goede. Sterke eigenschap. Helemaal een organisatie met anderen. En helemaal als je met kinderen werkt. Dus dat vind je wel een belangrijke. Dat vind ik echt een hele belangrijke. Want als je in een team. Met minder sociale mensen. Dat hoort er natuurlijk bij. Maar je moet elkaar op zekere wijze ook aanvullen. En vaak hebben we ook. Bepaalde gewilligers te maken. Met mensen van buitenaf. Als je dan sociaal vaardig bent. Om bijvoorbeeld deze persoon. Bewust te maken. Dat je vrijwilliger bent. Dat er bepaalde activiteiten zijn. Dat die mensen zich ook aan kunnen melden. Als vrijwilliger. Of voor bepaalde activiteiten. Dan loopt het toch meer lekker. Of dan groeit het niet zoals het kan groeien. En heb je het idee dat jouw sociale kant. Ook wordt versterkt. Door verder te zorgen wat je nu doet. Heb je het idee dat je dat daar leert. We krijgen heel veel. Hele prettige connecties vanuit de BIEP. Allerlei mensen die werken in allerlei sectoren. Die connecties hebben met. Eigenlijk over het hele land. Dat is voor de opleiding natuurlijk ook heel handig. Als ik bijvoorbeeld een training moet geven. Of een interventie moet ontwikkelen. Dan kan dat bijvoorbeeld bij een stadsdeelbrief ergens. Of via. Een organisatie waar de BIEP ook contact mee heeft. Dus de sociale kring. Die wordt ook wel echt een stuk groter. Zoals de BIEP doet. Een professionele sociale kring. Ja, maar dat moet het heel handig. Om te hebben. Zijn er ook vaardigheden van jezelf. Dat je denkt dat is misschien minder. Daar moet ik aan werken. Specifiek gericht op gewenigdheidswerk. Ja. Het heeft veel misschien dat ik. Tussen oud en juist. Want vandaag. Heb ik dan eerst gewenigdheidswerk gedaan. Daarna heb ik. Een zoon van een van de andere geheurligers. Van de Nederlandse afkomst. Heb ik bij ons gegeven. En nu zit ik dan hier bij een interview. Over geheurligheidswerk. En dat zijn natuurlijk. Zorg wel dat het wel. Dat ik overwegheid zou kunnen raken. Op zekere zin. Als mensen vragen. Heb je een van de geheurligers werk. Dan zeg ik dan te vaak ja. Dat is wel grappig dat je dat zegt. Want als je dan kijkt naar de. Sterk op hun punt te staan van. Tot zover en niet. Verder zeg maar dan zou die jongere mensen. Misschien wel iets meer van kunnen leren dan. Heb je dat idee ook van. Eigen Christus. Ook. Kan ik het niet zo heel vaak. Maar ik zou. Best wel kunnen voorstellen. Ja. Oké. Wat wil je nog meer vragen. Ja. Als je nu een ervaring. Moet bedenken. Wat je echt bij blijkt. Van vrijwilligerswerk zou je dan nu iets kunnen. Vertellen van. Dat vond ik echt zo'n leuke ervaring. Of dat is echt iets wat ik zo leuk vond. Aan mijn werk. Het is altijd eigenlijk. Precies hetzelfde. En dat maakt het. Het is steeds. Hopelijk aandacht gaat voorlezen. Dat is altijd heel leuk. Als kindjes dan vragen van. Waarom doet de matroos dat. Dan is het gewoon heel schattig. Dus dat blijft altijd een beetje bij. En daarna gaan we klutselen. Dan heb je sommige kinderen die het meteen snappen. En die meteen weten. Oh we gaan dit doen. Dan is het heel leuk om te zien. Hoe snel en hoe vlug sommige kinderen zijn. Dan aan de andere kant ook heel schattig te zien. De kindjes die echt niet snappen waar ze mee bezig zijn. En dan heel trots hun werk te laten zien. Terwijl het dan eigenlijk de bedoeling was. Om een matroos te maken. Hebben ze dan een hoedje getekend ofzo. Dat is dan ook heel leuk om te zien. En dan het contact tussen de ouders. Wanneer ze dan een koekje en een drankje krijgen. En dan steek de ouders. Die dan gaan van. En nu wat zeggen we nu. Dankjewel. En dan sta ik al klaar met een koekje en een drinkje. Dat blijft allemaal altijd bij. Gewoon echt. Hoe kinderen dan reageren. Op dat contact. En hoe die ouders daar dan lachend bij staan. Oh wat leuk. Want je wil later dus ook iets met kinderen. Met kinderen werken dus. Nou ik ga volgend jaar. Specialiseerde jeugd hulp doen. Als minor. En ik ga. Mijn moeder wordt ook pedagoog. En kinderdagverblijf. En daar ga ik volgend jaar een bijbaantje starten. Bij kinderdagverblijf. En als ik later echt. Met kinderen en kinderen wil werken. Dat weet ik nog niet zeker. Maar ik vind het wel belangrijk om het er altijd. Een onderdeel ervan erbij te houden. Je bent het nu ook aan het ontdekken dus. Precies. En als je dan volgens mij dat baantje. Krijg ik nu nog iets erbij. Wat je dus gaat doen. Ga je dan stoppen met dit vrijwilligerswerk. Dan ga ik stoppen als Smart Event Manager. Daar doe ik dan nu activiteitsbeslijden. In de skateboards. Dat is een activiteit. 25 jarige mannen vertellen. Wat ze wel en niet mogen doen. Dat is best wel een grote uitdaging. We hebben dan bijvoorbeeld. Stadkroeg tochten. En dan moet ik vrije gezellig feestjes begeleiden. Je maakt dat mee. Ik maak dat mee. En het is niet altijd even leuk. Maar het is wel een volle ervaring. Helemaal volle vaardigheden. Leer ik ervan. Maar daar ga ik 100% mee stoppen binnen een jaar. Dus je kiest dat vrijwilligerswerk voor die betekent wel boven dat van daar. Het is heel makkelijk om het er langs te doen. Het vrijwilligerswerk langs. Elk bijbaatje eigenlijk. Ja precies. Oké. Straks ben je natuurlijk weer klaar met je opleiding. Hopelijk. Ga je dan in de toekomst nog een keer vrijwilligerswerk doen. Is het wel iets dat je denkt. Ik zou dit wel nog een keer willen doen. Maar dan misschien iets anders. Ik denk dat ik altijd. Ik plan niet in Eindhoven te blijven wonen. De rest van mijn leven. Ik hoop dat ik in Utrecht eindig. Dat vind ik een mooie stad. Dus ik ga wel altijd. De volgende steden waar ik naar toe ga uit. Zoals ik het nu gepland heb. Ga ik wel gewoon oriënteren bij de piep daar. Of het daar mij veel gevoel oplevert. Want als het team niet leuk is. Als de organisatie daar niet leuk is. Dan ben ik niet bereid om het te doen. Maar gewoon klik daarvan. Zodat ik dat wat ik nu aan het doen ben zeker zoeken. En mocht dat wegvallen. Dan is het heel erg situatie van klik. Van waar mijn prioriteiten dan liggen. Ja. Maar vrijwilligerswerk is wel iets wat je. Wil blijven doen. Wil blijven doen ja. Deze vraag blijft me uiteindelijk niet. Maar ik ben even benieuwd. Heb je vrijwilligerswerk ook. Doen je ouders ook vrijwilligerswerk? Heb je het nog van thuis meegekregen? Nee. Ik denk niet. Ik heb wel een tante die heel lang bij de piep heeft gewerkt. Maar dat is niet helemaal gerealiseerd. Maar nee. Mijn ouders doen geen vrijwilligerswerk. Nee. Nooit. Wel soortgelijke dingen die ik nu doe. Studievereniging. Dat soort activiteiten. Maar nooit als vrijwilligerswerk. Dat ik me kan herinneren. Ik zie dat je ouders zeggen. Dat is belangrijk. Je hebt het op je eigen initiatief. Zelf gezocht dus. Zou je het aanraden aan vrienden? Of je omgeving? Ik heb het geprobeerd. Ze zeggen altijd. Ik kan meekomen. En dan. Vraagt het toch wel minder naar. Want ze hebben het heel druk vaak. En die hebben dan zoiets van. Ik ga later wel even vrijwilligerswerk doen. Maar ik heb het nu eerst vrijwilligerswerk. En vrijwilligerswerk in het algemeen. Zou je dat aanraden aan jongeren? Dat ligt er heel erg aan wat. Als het flexibel genoeg is. En als je het leuk vindt. Dan raad ik het altijd aan. Oké. Nice. Ik denk dat dit een beetje het einde was. Heb je zelf nog iets van de toevoeging? Of dat je denkt dat we het ook graag gaan delen? Nee. Oké. Bedankt voor het gesprek. Ik bedank je ook. Ik vond het leuk om te horen. Naar al je ervaringen. Oké. Fijne dag. Fijne dag. Ik ga niet dit einde waarf zien.