Θρήνος στην Άρβη για τον θάνατο του 7χρονου Νικόλα

Είπαμε λίγο πριν πάμε στο διάλειμμα για αυτή τη πραγματικά συγκλονιστική ιστορία, πώς να το πει καμείς, για αυτό το μικρό παιδί, το μικρό Νικόλα, ένα πολύ αγαπητό παιδί, πραγματικά στην περιοχή, ένα ήσυχο παιδάκι, ένα αγαπητό παιδάκι, ένα παιδάκι το οποίο δει πολύ νωρίς από τη ζωή και με τόσο άδικο τρόπο. Και κυρίες και κύριοι, εμείς φιλοξενούμε σήμερα στην εκπομπή τον δάσκαλο του παιδιού που πνίγηκε στην Άρβη, τον κύριο Γιώργο Κουτεντάκη. Καλημέρα σας δάσκαλο, καλημέρα κύριε Κουτεντάκη. Καλημέρα. Καλημέρα κύριε Κουτεντάκη και από μένα, καλημέρα σας. Καλημέρα, καλημέρα. Μόνο δεν ακούω καλά. Θα το φροντίσουμε να ακούτε τώρα λίγο καλύτερα. Λοιπόν, θέλουμε να ακούσουμε από εσάς για αυτή την πραγματικά τραγική ιστορία, για αυτό το παιδί το οποίο έφυγε τόσο άδικα. Εσείς ζούσατε με το παιδί, το γνωρίζατε το παιδί πάρα πολύ καλά, ήσασταν δάσκαλός του, ένα ήσυχο παιδί από όσο γνωρίζουμε, ένα παιδάκι πρόσχαρο, ένα παιδί το οποίο ποτέ δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα και ένα παιδί που μεγάλωνε μέσα στα Θερμοκύπια στην Ουσία, εκεί διάβαζε δάσκαλε, με τους γονείς που είχαν έρθει από την Ελβανία για να δουλέψουν εδώ στην περιοχή της Άρβης. Ναι. Λοιπόν, ο Νίκος ήταν ένα παιδί τέλειο. Ήταν ένα παιδί που... και να τον μάλωνες και να τον επίπληξες και τα λοιπά, αυτός γερμίσε μόνο και σε κοίταζε. Ποτέ δεν τον είδαμε να νευριάζει, ποτέ δεν τον είδαμε να μαλώνει με άλλα παιδιά. Ήταν ένα παιδί τέλειο, άρθρος μαθητής. Ένα παιδί που όπως όλα τα παιδιά και εγώ όταν ήμουν μικρός, άνθρωποι που ζούνε στα παραθαλάσσια μέρη, εντάξει, παιδιά που ζούμε στα παραθαλάσσια μέρη, εντάξει, φεύγαμε από τη μαμά μας καμιά φορά, κολυμπούσαμε κι αυτό. Αυτό δεν πέφτει, δηλαδή. Αυτό τώρα έγινε, αυτή τόση βάρμα έγινε το χέσιο με τον Νίκο. Είπε στη μαμά του να πάει στο μπάνιο, η μαμά φροντίζεται το άλλο παιδάκι, δεν τον είδε, είδε ότι έλειπε το μαγιό μετά και η πετσέτα, βυθίκε εκεί, τον έψαξε και τον βρήκε εκεί επί της θάλασσας. Ο Νίκος ήταν ένα παιδί μάλαμα, δηλαδή ήταν ένα παιδί που έμπαινε στα σπίτια των χωριανών. Του κόσμου τα καλά να έχεις στο τραπέζι, του κόσμου τα χρυσά να έχεις στο τραπέζι, δεν άγγιζε να πειράξει. Μπορεί να έχεις το τραπέζι σου γεμάτο φαγητά και να πείναγε, δεν άγγιζε να φάει, δεν του λέγεις φάει. Οι πολλοί γιαγιάδες πήγαινε σπίτι τους, άνοιξε λίγο το ψυγείο και πάρω τη θάλασσα. Ήταν ένα παιδί τέλειο, ένα παιδί που το πήρε νωρίς ο Θεός και γι' αυτό το είχε κάνει και τόσο τέλειο, γιατί είχε σκοπό να το πάρει νωρίς. Είσαι συμπλονιστικός δάσκαλη, είσαι συμπλονιστικός, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια, έγινε μάλλον μέσα στο Σαββατοκύριακο μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να μαζευτούν τα χρήματα για να μπορέσει το παιδί να μεταφερθεί. Ναι, τα χρήματα είναι το τελευταίο. Τα μαζέψαμε και διπλάσια από ό,τι είναι. Θα πληρώσουν εκεί η υπεύθυνη του συλλόγου και την κηδεία ότι η μεταφορά του παιδιού, ότι η γυναικότηση, που τα δικαιώματα θα τα δώσουν στην οικογένεια. Αλλά είναι συγκινητική η συμμετοχή τόσο των αρβητών, όσο και συλλόγων από τα διπλανά χωριά, από την ψαρή φοράδα, από το ταχύτητα. Από όλη την Ελλάδα, δεν μιλάνε τηλέφωνο και λέγανε. Ναι, και από όλη την Ελλάδα. Και θέλανε ένα iPad για να βάλουν. Εντάξει, δεν προχωρήσαμε εκεί, γιατί ήταν πολύ δύσκολο και μπορεί να σε έκρυβε πολλές παγίδες. Οπότε, εντάξει, μαζέψαμε ό,τι μαζέψαμε στο χωριό. Διπλάσια από τη χρηγάδια η μεταφορά του παιδιού. Τα υπόλοιπα δώσαν στην οικογένεια. Αλλά τα χρήματα είναι το τελευταίο. Σήμερα, αν ήρθαμε στο σχολείο, δεν είδαμε τον Ικολάκη μπροστά μας. Άφησα μου λειλούργια σε φαραγγείο του. Βάλε ότι θα μου παίρνω και άδεια. Αποφάσισα λίγο στην ομάδα του. Και φαντάζομαι και την δική σας ψυχολογία. Σας ακούμε. Είστε πολύ συγκεκριμένος και όλων των μασκάλων εκεί. Και φαντάζομαι και των παιδιών. Και των παιδιών. Ναι, και τα παιδιά. Τρίαντα χρόνια είμαι δάσκαλος. Και θα ήθελα να παρακαλέσω αν μπορούσε να στείλει κάποιος ψυχολόγο έτσι το αύριο. Να βοηθήσει και εμάς τα παιδιά. Δεν ξέρω. Κύριε Κοντεντάκη, θέλω να ρωτήσω. Φυσικά τώρα και εσείς θα το δείτε. Γιατί από το Σάββατο που έγινε, τώρα είναι τα παιδιά στο σχολείο. Δηλαδή και τα παιδιά χρειάζονται στήριξη όπως πολύ σωστά είπατε. Ναι, ναι. Αλλά είναι και το θέμα ότι η ανταπόκριση δεν έχει σημασία το θέμα των χρημάτων. Όντως δεν έχει σημασία. Αλλά δείχνει όμως, και εδώ μιλάμε για μια οικογένεια που ήταν ιδιαίτερα αγαπητή όπως φαίνεται. Βέβαια, σίγουρα ήταν αγαπητή. Και ο κόσμος συγκινηστερεί. Δηλαδή είναι συγκινητικό η μια γιαγιά να ξέρει ότι παίρνει 200 ευρώ, 300 ευρώ σύνταξη και σου δίνει ένα πενταρικό. Ε, βέβαια. Πολύ συγκινητικό. Και ο κόσμος, εντάξει, εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ένα μικρό χωριό των 500 ανθρώπων. Δεν είναι, εντάξει, δεν είναι καμία πολιτεία. Κι όμως οι άνθρωποι, χθες γιατί συμμετείχα και εγώ στα Νέρα, όπως και η Ενωρία, όπως ο Σύλλογος Νόικης Δαιμόνων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Δασκόντων, οι άνθρωποι μας περιμέναν στην πόρτα. Εντάξει, είχαν ενημερωθεί και μας περιμέναν στην πόρτα. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει ανθρωπιά, υπάρχει αγάπη. Και μεγάλη αγάπη, βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι έχουν δεχθεί και από τους συμπατριώτες τους. Δηλαδή, έχουν έρθει συμπατριώτες τους από τα γύρω χωριά, από εδώ και τους υλικούνται και τους αφήνουν κάποια χρήματα και τους βοηθούν όπως μπορούν και αυτοί. Δηλαδή, και οι συμπατριώτες τους είναι πολύ συγκινητικό το πώς έχουν αγκαλιάσει. Αλλά και η τοπική κοινωνία. Κύριε Κουτεντάκη, να έρθουμε έτσι λίγο στο περιστατικό, το τι ακριβώς συμβαίνει. Το παιδί, λοιπόν, ζήτησε από τη μητέρα να πάνε στη θάλασσα. Έτσι δεν είναι? Να πάει στη θάλασσα, ναι. Η μαμά του είπε ότι ο παπάς είναι στη δουλειά, ήταν σωμαροκάμματα ακόμα ο πατέρας, τώρα που θα έρθει ο παπάς θα πάτε. Εντάξει. Μέχρι να βγει αυτή μέσα να κάνει μπάνιο, να τακτοποιήσει το μωρό και τα λοιπά, αυτός εντάξει. Τα παιδιά εδώ είναι και λίγο ελεύθερα. Και μάλιστα το σπίτι είναι και πολύ κοντά στη θάλασσα, έτσι δεν είναι δάσκαλος. Ναι, το σπίτι είναι πολύ κοντά, είναι σαν 20 μέτρα, 30 μέτρα, δηλαδή με δεκαβήματα είσαι στη θάλασσα. Αλλά και το άλλο, αυτό που με τσατίζει και με νευριάζει με τον Νίκο, ότι ο Νίκος ήταν ένα παιδί που προστάθηκε τον εαυτό του, πρόσεχε τον εαυτό του. Εντάξει, εδώ ήταν ένα παιδάκι που πρόσεχε το αδερφάκι του. Πολλές φορές. Και τον εαυτό του όμως αυτή τη φορά δεν κατάταν να τον προστατεύσει. Λέγατε χθες το βράδυ που επικοινωνήσαμε για ένα περιστατικό που έγινε την προηγούμενη, που είχε το αδερφάκι του και το πήγαινε... Ναι, ναι, ήταν αυτό το περιστατικό. Δεν καίει ώρα, ας πούμε. Το αδερφάκι δεν κοιμόταν και το έβγαλε μια βόλτα με το καρωτήκι απέξω στο δρόμο, λέει, για να το κουνήσει λίγο λίγο να κοιμηθεί. Ναι, ήταν ένα παιδί πολύ δοτικό. Δηλαδή το κερνάγανε πιτσιρίκια εδώ, ας πούμε, που γιορτάζαν και τα λυπάμια, ένα σοκολατάκι, δεν το τρώε, λέει, να το βασώ στο αδερφάκι μου. Ή και πριν να ήταν το αδερφάκι, να το βασώ στη μαμά μου. Ήταν ένα παιδί τέτοιο. Ένα παιδί το οποίο να πει, να κοιθεί, να έχει ένα μπισκοτάκι και του λέει, εσύ κι εγώ πεινώ, ας το δίνει αυτή η αδερφή σας. Τέτοιο παιδί. Τώρα, εγώ καταλαβαίνω... Δεν έχει νόημα να σας ρωτήσουμε πώς είναι η οικογένεια, γιατί φανταζόμαστε ότι δεν υπάρχει χειρότερο πήγαινα για μια οικογένεια να χάνει ένα μικρό παιδί. Και σε μια ώρα μέσα, ας πούμε, σε δευτερόλεπτο, αυτή η ζωή τους άλλαξε εντελώς. Είχαν αποφασίσει να κάνουν το μεγάλο ταξίδι από την Αλβανία, να έρθουν στην Ελλάδα, να βρούνε, να γίνονται καλοί εργάτες και να τους ζητάνε όλοι. Και τώρα, μέσα σε εντέλειο, πάλι αλλάζει η ζωή τους. Το παιδί, ο Νικόλας και φυσικά το μικρό το αδερφάκι του, αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν εδώ στην Ελλάδα, έτσι? Όχι, ο Νικόλας είχε γεννηθεί στην Αλβανία, αλλά ήταν πολύ μικρός, πολύ μικρός ας πούμε. Εντάξει, ούτε ενός χρονού δεν ήρθε σήμερα. Πολύ μικρός ήρθε. Πήγαν από τα Ζάκυτα και μετά από τα Ζάκυτα, νομίζω, ήρθανε Ελλάδα. Ήρθανε Άρβοι. Εκεί, θέλω να μας πείτε, όταν έγινε αυτό το περιστατικό, φαντάζομαι ήταν και μια γιατρός από ό,τι μάθανε εκεί που μια Λουαμενή έκανε τον Πάνια της. Όχι, δεν ήταν. Ήταν και εργασία δικιά της. Παιδί μου την πήρανε τηλέφωνο, ήρθε, το ξέρανε ότι ήταν εδώ η αυτή, η περιφερειακή γιατρός, το περιφερειακό έτσι με μπάρου. Εγώ, όταν την παρακάλεσα, μετά την πήγαινε και μια εμπειρή γιατρός, και πολύ καλή γιατρός, όπως και ο συνάδελφός της που κατεύγηκε με το αυσενοφόρο. Την παρακάλεσα να πάμε μαζί στη Διάνο, να συμμετέσεις και εσύ, και πήγαμε στη Διάνο μαζί της. Πήγε και αυτή μετά μέσα στο... δουλεύει και στο κεντρο υγείας Διάνο, δηλαδή. Εντάξει, ήταν όμως αργά όλα. Αλλά και πριν την γιατρός, κάποιοι που ήξεραν από κάρμα και τα λοιπά, είχαν δώσει προς βοήθειες, είχαν βγάλει αρκετό νερό από την κυλίδα του Νίκου. Μπορεί κανείς να υπολογίσει πόση ώρα το παιδάκι παρέμεινε μέσα στη θάλασσα. Το παιδάκι τουλάχιστον 20 λεπτά, με μισή ώρα πρέπει να ήταν μέσα. Μια οικογένεια που κολύμβαζε εκεί δύο ώρες, δώδεκα μισή ώρα. Λέει στο πιτσιρίκι της οικογένειας, βλέπω και εγώ να βγάλω το μαγιό μου και έρχομαι. Η οικογένεια έφυγε αυτή από εκεί μία παρά τέταρτο και δεν είχε πάει ακόμα. Δηλαδή αυτός το κακό έγινε από μία παρά δέκα μέχρι μία. Είχε και κάποιο κυματισμό η θάλασσα. Και δεν βρήκε κανένα βαγοσώστη εκεί δασκαλέτσι δεν είναι. Εντάξει, δεν είναι τουριστικό μέρος, δεν έχει πολλή τουρισμό, εντάξει. Δεν μπορείς και κάθε 100 μέτρα να βάλεις έναν βαγοσώστη, κάθε παραλία. Εντάξει, είναι πολύ δύσκολο. Είναι μια πολύ μικρή παραλία. Δηλαδή άντε να είναι 20 μέτρα άμμος. Εντάξει αυτό είναι το πράγμα που πάνε και κολυμπάνε κάποιοι άνθρωποι. Δεν είναι δηλαδή μια μεγάλη παραλία να πάει πολύ κόσμος. Πάντως γίνεται και αναρωτιούνται, αναρωτιέται κάποιος ενδεχομένως που δεν είναι στην περιοχή ή δεν ζει σε ένα παραθαλάσσιο οικισμό. Έτσι να είναι συναχώς δίπλα στη θάλασσα και πώς αυτό το παιδί μόνο του έφτασε στο νερό. Αλλά ακριβώς αυτό συμβαίνει. Δηλαδή τα παιδιά φαντάζομαι εκεί σε ένα χωριό που είναι δίπλα στο κύμα. Όταν βγαίνουν θα πρέπει τα παιδιά αυτά να βγούν να παίξουν. Δηλαδή κανείς μπορεί και το χειμώνα να συμβαίνει να βρεθούν στη θάλασσα δίπλα σου. Να πέσει η μπάλα τους μέσα στο παιχνίδι. Μπράβο, ναι. Χθες έπεσε ένα μπαλάκι μέσα στη θάλασσα και ήταν έτοιμος ο άλλος να πέσει μέσα στο λιμάνι να το πιάσει. Είναι κάπως έτσι η κατάσταση. Και άλλες φορές έχουν πέσει στο λιμάνι μέσα τα παιδιά. Αλλά εντάξει, ήταν τυχερά. Τα δεκάπιους βουτήξαν, τα βγάλανε. Πόσα παιδιά έχετε τώρα εκεί στο σχολείο σας. Το δημαντικό σχολείο έχει 47 παιδιά, τραθεία σε λειτουργία. Και το νηπιαγωγείο έχει 15. Ωραία. Εσείς πήγατε σήμερα Δευτέρα πρωί. Πώς είναι εκεί πέρα το κλίμα με τα παιδιά σας. Εντάξει, τα παιδιά σήμερα δεν τα αφήσανε οι γονείς να έρθουν. Δεν τα αφήσανε να έρθουν οι γονείς. Όχι, δεν τα αφήσανε να έρθουν. Από τη διεύθυνση, από το μάθημα της εκπαιδευτικής του κλίμας, είπαν ότι ίσως φροντίσουν αύριο να έρθει ένας ψυχολόγος. Έχει γομιλήσει τα παιδιά, θα έρθει ο σχολικός σύμβουλος. Ήδη θα έπρεπε να υπάρχει ψυχολόγος εκεί σήμερα, δάσκαλε. Ε, δεν έχουμε ψυχολόγο μας, εντάξει. Θα έπρεπε να υπάρχουν. Και δεν ξέρω αν υπάρχουν και για την οικογένεια, έτσι, διότι... Ε, για την οικογένεια δεν έχει έρθει κανείς. Εντάξει. Καταστάσεις δύσκολες, άσχημες, να είναι το τελευταίο περιστατικό. Να είναι το τελευταίο περιστατικό. Να μην συνδένεις κανέναν. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα σας. Να είστε καλά. Καλημέρα. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Να είστε καλά. Πάνω από μία ώρα όλο το χωριό, μαθαίνουμε ότι είχε βγει το Σάββατο και ψάχνανε όλο το χωριό, έψαχναν το μικρό Νικόλα. Ένας κύριος που καθόταν σε μία καφετέρια παρατήρησε στη θάλασσα ότι ήταν κάτι έτσι σαν επέπλε, νόμιζαν ότι στην αρχή ήταν σακούλα και όταν πλησίασε κοντά, εκείνος ήταν που είδε ότι ήταν το μικρό παιδί. Λοιπόν, να αλλάξουμε κλίμα, να αλλάξουμε θέμα, πάμε σε νοτιοδιακοπή.