marloes

Marloes, who attends the Nijmegen church, shares her testimony of how she found healing and faith in Jesus. She had been sick her whole life and tried alternative methods of healing, but nothing worked. Finally, she reached a point of desperation and asked Jesus to come into her life. Miraculously, she was healed not only from her current illness but also from chronic conditions. Marloes had a difficult childhood filled with sickness and surgeries. She always dreamed of becoming an ambulance nurse but was unable to due to her health. Instead, she became a mother and found contentment in that role. Marloes was not raised in a religious household and explored New Age beliefs before finding faith in Jesus. She believed in self-healing and self-love but realized that she couldn't heal herself. Marloes was diagnosed with Ehlers-Danlos syndrome, a connective tissue disorder, and was severely ill. She was in an abusive marriage at the time but tried to Test, test, test. Hij doet het. Oké. Wacht even hoor. Even goed zitten. Oh, dat is zo'n lekkere biebel. Ja, zo'n draaiende biebel. Die komt van alle kanten op. Oké. Nou. Hallo guys, welkom bij She Speaks. Ik ben vandaag met Marloes. En zij gaat vandaag haar getuigenis vertellen. Ik ken Marloes zelf vanuit de Nijmegenkerk. Hoe lang zit je nu al? Het is juni, vorig jaar. Bijna een jaar of een paar maanden. Wauw. En ook echt een hele mooie getuigenis. Dus we gaan er lekker in duiken. Hoe is het met je? Goed. Je ziet er goed uit. Ja, dankjewel. Nee, het gaat heel goed. Het gaat goed. Ja, wonderbaarlijk. Ja, daar gaan we het ook vooral over hebben. Je hebt zelf een heel mooi wonder meegemaakt. Ik ben heel benieuwd. Kan je eerst jezelf een beetje voorstellen? Wie je bent en wat je doet. Ja, ik ben Marloes. 47 jaar inmiddels. Ik heb drie dochters. En ik woon in Ooij. En ga sinds juni vorig jaar naar de Nijmegenkerk. Ik ben twee jaar geleden vlak voor Pasen tot bekering gekomen. Omdat ik het echt niet meer wist. En zo ziek was. Ja. Dat ik echt letterlijk op mijn knieën ben gegaan voor Jezus. Wauw. Ja. Op je knieën. Wat heb je zelf gehad? Wat voor ziekte had je? Nou ja, ik had op dat moment weer een loontsteking. Ik was altijd ziek of onderweg ziek te worden. Al sinds ik geboren ben eigenlijk. En nu had ik zo'n loontsteking. Dat deed zo'n pijn. En ik was via Instagram. Had ik iemand leren kennen. En zij preached over God. Maar ging toen echt vooral over Jezus. Dat je zonder Jezus niet bij God komt. Dat er echt genezing kan zijn. Ik was zo bezig met de zoektocht. Vooral in de New Age. Maar ik genas niet. Ik werd alleen maar zieker. En toen bij die laatste loontsteking dacht ik. Ik weet het niet meer. Dus ik heb haar een berichtje gestuurd. En zij zei. Vraag Jezus maar om in je leven te komen. En dat heb ik gedaan. En ik ging in mijn bed. Op mijn knieën. Jezus kom alsjeblieft in mijn leven. Want ik weet het niet meer. Ik kan het niet zelf. En dat was wel een moment. Want ik dacht dat ik alles zelf kon. En je bent uiteindelijk genezen. En niet alleen van die loontsteking. Maar van heel veel chronische dingen ook. Wauw. Kan je misschien eerst iets vertellen over jouw jeugd. Over jouw leven. Voordat je dit allemaal hebt meegemaakt. Hoe dat er een beetje uitzag. Eigenlijk vanaf het moment. Dat ik geboren was. Het eerste jaar was vrij rustig. Ik kom gewoon uit een fijn gezin. En toen ik anderhalf was. Ongeveer. Werd ik ziek. En nu kun je daarvoor geëmpt worden. BMR prik. Dat was toen nog net niet. Ik kreeg de bof. En die sloeg naar binnen. Dus ik kreeg een hersenvliesontsteking. En de huisarts was al een paar keer geweest. Vertelde mijn moeder later natuurlijk. Ja gewoon griep. Kijk het maar aan. Nou ja en ik werd alleen maar zieker en zieker. En op een gegeven moment reageerde ik ook niet meer. En ik maakte die bewegingen. Die je maakte met nekkrampen. Een ander woord voor hersenvliesontsteking. En toen heeft mijn moeder een buurvrouw geroepen. Want ze had toen nog geen autootje. Er was nog geen mobiele telefoon. En mijn vader was werken. Dus die heeft de buurvrouw geroepen. Die zijn met mij in de auto. Naar het ziekenhuis in Nijmegen gereden. Over Stoepen heen. Hoe oud was je toen? Ik was anderhalf. Maar ik reageerde al niet meer. Dus ik was echt onderweg om te overlijden eigenlijk. En daar aangekomen hebben ze meteen ruggenprikken uitgevoerd. Zagen ze dus dat het. De virale variant was. Van hersenvliesontsteking. Toen heb ik daar zes weken. Geïsoleerd gelegen. In het ziekenhuis. Ja. En uiteindelijk ben ik genezen. Maar ik moest opnieuw leren lopen. Dat soort dingen. Dat kon ik natuurlijk net. Dat was allemaal weg. Ja. Dat lijkt ook wel echt een shock voor je moeder. Die was ongelooflijk. Ik heb haar broer die zeven jaar ouder dan ik. Gehoord hoe dat was. Dat was ontzettend verdrietig. Want na twee jongens kwam er eindelijk een meisje. Het leven stortte gewoon echt. Ja. Bloesem is ook heel ziek geweest toen ze drie maanden was. Dat ik ook echt dacht. Nee dit kan niet. Als er een grotte is. Ja. Daar herstelde ik van. En toen ik drie was. Tussendoor wel veel ziek geweest. Toen kreeg ik hier een hele grote ontsteking. Op mijn wang. Daar ben ik ook aan geopereerd uiteindelijk. Die ging ook naar binnen toe. Die ging naar binnen toe nestelen. Dus dat moest ook weg. Weer aan geopereerd. En zo ging het door. Toen ik vier of vijf was. Werd ik weer opgenomen. Weer geopereerd. Amandelen. Dat hebben wel meer mensen. Maar er was altijd iets. Op een gegeven moment werkte de antibiotica niet meer. Moest ik weer naar het ziekenhuis. Dan prikten ze het weer door. Het was altijd. Altijd ziek. Moe. Zwak. Dat stond ook altijd in mijn school rapporten. Die vond ik laatst terug. Ja je bent echt teveel aan afwezig. En dat was eigenlijk mijn hele kindertijd. En dat was niet alleen met ziek zijn. Ik kreeg fietsongelukken. Ik kreeg een ski ongeluk. Ik stond en viel. En scheurde mijn tong open. Dat bloed echt enorm. De hele strand weer in paniek. Het was altijd met mij. Altijd. Wat dacht je zelf? Ja niks. Je gaat daar in mee. Maar je voelt je nooit echt heel fijn. Ik had altijd koorts. Onbegrepen. De artsen wisten het niet meer. En zo ging dat door. Ik had er altijd wat bij. Verschrikkelijk. Altijd iets. Heeft dat ook je dromen bepaald? Zeker. Ik wilde ambulanceverpleegkundige worden. Ik had wel dromen. En dat ging niet. Dat ging gewoon niet. Ik had een HAVO advies. Maar uiteindelijk werd dat MAVO. Want ik was teveel aan afwezig. Het ging niet. Dus ik heb de MAVO gedaan. En daarna een opleiding. Uiteindelijk activiteitenbesleiding en onderwijsassistent. Ook heel leuk. Maar ik was altijd aan het zoeken. Want wat ik echt wilde, ging niet. Want dan was ik weer ziek. Of dan werd ik weer geopereerd. Dat was een rode draad in mijn leven. Dat bleef. En toen heb je uiteindelijk gewoon wel dat werk gedaan. Maar je werd tevreden mee? Ik werd moeder. Want dat was ook wel een wens. Ik vrouwde jong. En werd moeder van Jade. Die is nu 24. Daar ben ik wel echt heel gelukkig mee. Dat was wel allemaal op beeldkrachten. Want ik kende God niet. Maar ik ben wel blij dat ik dat zo gedaan heb. En dan maakt het niet uit of je een carrière hebt of niet. In deze wereld is het nu. Je moet als vrouw dit en dit bereiken. Carrière. Ik wil eigenlijk gewoon het liefst mama zijn. Ja. En mijn vriendinnen studeerden allemaal nog. Of waren nog lang niet zoveel. En ik kreeg gewoon een kind. Ja. Daar ben ik wel heel dankbaar voor. En had je toen al iets met God? Geloofde je vroeger ergens in? Nee. Ik ben ook niet gelovig opgevoed. Mijn vader komt. Die is ook niet gelovig opgevoed. Mijn opa en oma waren katholiek en protestants. Dus daar werd ook niet veel aan gedaan. En mijn moeder komt uit de katholieke familie. Oké. Maar ze hebben altijd gezegd, wij laten jullie vrij daarin. We zijn ook niet gedoopt. Toen we geboren zijn. Kies daar zelf maar in. Die vrije kans had je wel. Ja. En wat dacht jij altijd een beetje? Nou we gingen wel met kerst naar de kerstmis. Ja. Mijn oma werd. De uitvaart werd. In de Sint-Jan in Den Bosch. Ik had het niet gehouden. Dat vond ik dan wel mooi. Maar ik dacht ook meteen van nou zeg. Ik vond het niet persoonlijk ofzo. Ik vond daar niet veel aan. Ik zat een beetje te ontroeren met mijn broer. Ja. Ik snapte dat niet zo goed. Ik voelde daar niet veel bij. Nee. Dus je ging gewoon. Ik zocht dat niet op dat moment. Nee. Ik zocht het veel meer in de alternatieve hoek. Je kan het zelf. Dat is die hele new age van nu. Je kan jezelf genezen. Zelfliefde. En alles is licht en liefde. Dat werd er gepreachd. En daar wilde ik heel graag in geloven. Ja. Want waarom wou je daarin geloven? Ik dacht dat is de oplossing. Ik dacht weet je. Er werd ook verteld. Vraag het aan het universum. Niet aan God. Ja. Dat. Het is eigenlijk een beetje spiritueel-narcistisch. Je maakt jezelf heel groot. Je weet jezelf niet op een manier. Dat kan ik zelf wel. Ik stopte uiteindelijk met medicatie. Ja. Ondertussen had ik de ziekte van Crohn erbij. Ik had heel ernstig endometriose. Medicatie hielp niet. Ik was zo ziek dat ik uiteindelijk zeven jaar geleden volledig ben afgekeurd. Ja. Ik werkte al een tijdje niet meer. Wat voor ziekte had je dan op dat moment? Ze hebben toen geconstateerd dat ik het Ehlers-Danlos-syndroom, het EDS-syndroom heb. Het bindweefsel dat niet goed is aangelegd. Waardoor verfrichten uit de kom gaan. Maar ook het bindweefsel zit ook bij je organen. Dus mijn darmen functioneerden niet goed. Noem maar op. Nekklachten, gefrichts, spierklachten. Qua lopen had ik last. In het moment dat ik daarmee gediagnosticeerde, kwamen ze ook aan huis om mijn rolstoel aan te meten. Ik zou eventueel zo'n step, dat je zo'n zitstep, dat je toch een eind kunt lopen. Daar werd over gesproken. Ik had meerdere keren per week fysio. Ik zat in revalidatietrajecten. Ja, druk leven zonder werk. Maar ik was zo ziek. Zo ziek. En mijn hart bleef. En hoe was jouw gevoel daarbij? Was je toen echt heel erg depressief of iets? Of heel erg verdrietig? Op dat moment zat ik in mijn tweede huwelijk. Een hele slechte relatie met veel huiselijk geweld. Dus ja, dat ging niet goed. Maar ik probeerde wel alle ballen hoog te houden. Ik probeerde de kinderen veilig te houden. En mezelf. Ik probeerde ook voor hem nog goed te zijn. En het huis houden. Dan kon ik in ieder geval nog iets doen. Lekker te koken. Goede maaltijd. Zorgen dat het huis aan kan. Je probeerde echt nog het beste voor jezelf. Ja, zeker. En tussendoor was ik dood en dood ziek. Lag ik s'avonds om zeven uur in bed. Ja. Ik lag ook vaak in het ziekenhuis met darmontstekingen. Maar ja, als er veel stress is, dan word je ook zieker. Als ik zo terugkijk nu, denk ik ja. Denk je dat het echt ook van invloed is geweest? Ja, het zat er natuurlijk ook. Het zat er al. Als ik kijk vanuit mijn vrouwenlijn. Er zijn meerdere achterachternichtjes die dezelfde buikklachten hebben. Ook endometriose. Ook kroon. Ja. Het zit een beetje in de familie. Het zit in de familie. Dan ga je toch een beetje de kant op. Er zit een familiefloek. Daar deed ik wel onderzoek naar. Maar ik bleef heel erg in de new age hangen. Kun je daar iets over vertellen? Hoe ben je daar gekomen? Nou ja, weet je, mijn moeder wist het op een gegeven moment ook niet meer vroeger. Die stuurde me naar een homeopaat. Waar ik homeopathische middelen kreeg. Ze stuurde me naar gebedsgenezers. Alles wat maar mogelijk kon helpen. Ze wilde ook alles doen om mij te genezen. Heel veel geld ingestort ook. Ja, heel veel moeite voor gedaan. Maar zij wist het niet beter. Nee. Ze wou gewoon ook het beste voor je. Precies. Ja, zeker. Ik dacht zelf ook een beetje van, nou oké, dan ga ik wel naar een homeopaat. Want dat is natuurlijk. Want dat is goed. Ik ging een opleiding doen, NYE. Neuro Emotionele Integratie. Heb ik in mijn afgrond. Kan je uitleggen wat NYE is? Ja, dan werk je met energie. Je werkt met een biotensor. Dus zo'n stokje met een dingetje erop. Ja, en je weet eigenlijk nooit wie je aan de lijn hebt. Het is gewoon demonisch. Het is gewoon echt demonisch. Je krijgt antwoord ja en nee en wat je moet doen. Ik weet dat ook bij mijn kinderen. Die raakten steeds meer in de oor. Dat ging echt niet goed. Dus dat was niet zo slim. Maar ik dacht, nou weet je, dan zet ik een praktijk op. Ik kan mezelf genezen. En dat hield ik mezelf ook voor. En ik werd zieker en zieker. Ik stopte met mijn medicatie voor de endometriose. En ondertussen had ik de meest ernstige gaten erin. Dat wist ik alleen niet. En ik bleef maar ziek. Maar nee, ik ging boeken kopen van Medical Medium. Het woord zegt het al. Hartstikke demonisch. Ik ging alleen nog maar planten eten. Alleen maar fruit en groenten. Maar ik verdroeg ook bijna geen eten meer. Ik ging bleekselderij zat drinken. Want dat zou mij genezen. Ammonie. Er kwam helemaal geen genezing. Nul. Helemaal niks. Maar ja, dat houd je jezelf voor. Want dat vertelt een nieuw age wereldje. Je kunt het zelf. Ik ging daar steeds een stap verder in. En ik ging ook naar iemand die handen oplegde. Met energie werkte. Ik leerde dat zelf ook. Ik verdiepte me daarin. Ik kon het ook echt. Ik kon ook echt met energie. Weet je, ergens werkt het wel. Het brengt alleen maar schade voor je. Wat deed je dan bij andere mensen? Dan werkte ik met energie. Dan haalde ik pijn weg. Echt? Ja. Stel, ik zou nu pijn hebben. Dan kon je het weggaan. En dat werkte? Ja, dat werkte. Ja, niet altijd. Of het gaf mensen energie. Maar ik liep zelf gewoon volledig leeg. Ja. Ja. In die tijd begon ik ook te zien dat mensen ongelukken kregen. Dus ik kon dat zien. Ik kreeg door dat de vader van mijn beste vriendin, ook een vriend van mijn ouders, dat die had dan hier helemaal beschadigd aan zijn hoofd. En ik zag de auto. En een week later belde mijn moeder dat hij een ongeluk had gehad. En dat hij inderdaad hier gewond was. Maar wist je op dat moment, toen je dat zag, dat dat dan... Op het moment dat mijn moeder belde, dacht ik, oh. En ik wist ook wanneer mensen gingen overlijden op een gegeven moment. Hoe kreeg je dan dat beeld? Ja, tijdens een droom vaak. Ja, heel scary. En ik wilde dat helemaal niet. Nee? Ik wilde dat niet. Vond je dat zelf ook eng worden? Ja. Ik vond dat eng worden. Maar ik snap wel, je staat natuurlijk open voor alles wat je niet wil. Alle deuren staan wagenwijd open. En dat moet je niet willen. Ja. En wanneer had je door dat dat eigenlijk niet goed was? Dat het niet de waarheid was, zeg maar? Nou, ik ben nog een opleiding familieopstellingen gaan doen. Dat heb ik ook nog gedaan. Wat is dat? Dan werkt dit wel. Ja, dan heb je een veld waarin je dus opstelt waar je een antwoord in wil. Dus ik wilde een antwoord waar mijn ziekte vandaan kwam. Ik wilde een antwoord. En dan geef je het terug aan degene bij wie je het hoort. En dat kan dan een paar generaties terug gaan. En ook daarin krijg je soms wel wat helderheid, maar het is het is bij lange na niet. Wat ik nu ervaar, dat is gewoon waarheid. Dat is ook geen waarheid. Nee, ja. En ik vind het, weet je, het is heel erg hip, familieopstellingen. Iedereen doet het en iedereen haalt daar zijn dingen uit. Het eerste wat ik leerde in die opleiding was eer je vader, eer je moeder. Echt? En nu denk ik, dat is gewoon gejat. Uit de Bijbel. Wanneer? Ik word daar nu dus best boos van. Ja, dat snap ik. Ja, want dat is wel dan wat je moet doen. Eer je vader, eer je moeder in de familielijn. Want dan zul je gelukkig leven. Dat komt rechtstreeks uit de Bijbel. Oh, echt? Ja, maar dat ontdekte ik pas toen ik tot bekering kwam. Oh, wow. Dus er wordt van alles geplukt. Ook uit de Bijbel. Je hebt er een eigen brouwsel van. Ja. Ja, dat klopt niet. En nu zie je dat. Nu zie ik dat. En ik heb ook nog heel lang gedacht van, weet je, in de familielijn, en iedereen draagt zijn eigen lot. Ook nog mijn paats erover gehad. En ik zei, uuh, maar Loes, het is of je familielijn heeft een vloek en die wordt verbroken, maar dit, al deze dingen, waar ik heel lang toch nog aan vast viel, dat klopt niet. En nu weet ik ook wat waar is. Maar er wordt echt een rat voor je ogen gedraaid eigenlijk. Je gaat geloven in dingen die niet kloppen. Maar ja, ik was zo op zoek naar genezing. Ja, dus daardoor ging je daarin geloven. Ja, precies. Ja, precies. En wanneer kwam bij jou die omzagpunt? Nou, ik bleef natuurlijk heel ziek. Ook nog, terwijl ik alles al had uitgeprobeerd. Ik had alleen nog maar planten, zeg ik dan altijd, maar goede fruit. Ik deed alles, alles, supplementen, en duur dat het was. Ja? Oh, zo duur. Maar nee, dat moet werken. Het is ook nog achteraf een hele... Ja, knetterduur. Maar ook die opleiding en ook die, ja, weet je, prima. Dat heeft me wel gebracht waar ik nu ben, denk ik dan. God heeft daar doorheen gewerkt. Dus toen ik die zoveelste longontsteking kreeg, want die had ik ook regelmatig, toen, en ik volgde op Insta dus iemand die over Jezus begon, dat ik eerst dacht, ja, doei, ontvolgen. Toen weer drie keer volgen, ontvolgen, volgen, ja. En toen dacht ik, maar er moet hier een waarheid. Want ze kwam elke keer weer op mijn pad. Dus ik dacht, ja. En toen was ik dus zo ziek dat ik echt zei, Jezus, kom in mijn leven. De dag voor Pater. Want jij zag dat in haar gevaar geweest was? Ja. Zij werkte ook wel met opstellingen. Zij kon ook geestelijk zien. Zij kon zien, zij ziet demonen, zij ziet die kon zij weghalen bij mensen, zeg maar. Zij is daar later ook mee gestopt, want zij zegt ook, dat is niet aan mij, dat is aan God. Maar zij begon wel te vertellen van, ja, je hebt echt Jezus nodig. Want heel veel mensen zeggen God, ze hebben toch een Godvader. Maar Jezus is de enige weg tot God. En toen ging ik dat aan. En ik begon te lezen in de YouVersion app, de online bible. Ik kocht een bible, ik ging me verdiepen. Stapje voor stapje gedaan. Ik ging nog niet naar een kerk, want ik was ook heel huiverig voor kerken. Ik dacht, nou, weet je, kindermisbruik, wat vinden katholieke kerken zo groot? Klopt ook niet, weet je, al dat soort dingen. Dus ik was heel erg zoekende. En ik dacht, nou laat ik eerst maar eens voor mezelf en mijn gezin een en ander uit gaan zoeken. Dus toen ben je echt zelf eigenlijk die stap gaan maken om de bible te lezen? Ja, voor mezelf, ja. En wat kwam er uit? Heel veel herkenning. En er kwam een bepaalde, steeds meer rust. Ik bleef nog steeds ziek, maar het voelde als een verlichting. Ondanks dat ik ziek was. Wat dan? Wat las jij dat je dat zo had? Kan je dat nog herinneren? Bepaalde bijbelversen, denk ik. Sowieso in spreuken en psalmen, maar ook in het Nieuwe Testament. Ik las natuurlijk de leesplannen in de YouVersion app. Dan kun je lezen, dan kun je op ziekte of op wat je ook kiest, op het onderwerp kun je lezen. Dus daar vond ik heel veel herkenning, maar ook troost. Want ik dacht, ik hoef het helemaal niet zelf te doen. Want dan weet je hoe vermoeiend het is met een doodziek lijf. En een gezin in je eentje opvoeden, want inmiddels was ik gescheiden en waren de kinderen en ik verhuisd, dan hadden we een nieuw huisje. Ik kan dat allemaal niet zelf. Ik heb God nodig, iedere dag. Ja. Dus toen ik daarover begon te lezen en dan begin je het meer te snappen. Dan begint het in te dalen. En op een gegeven moment werd ik gedood. Toen ik daar vlak voor Pasen dan bekeerd en in september gedood. Nou, ik leek wel als nieuw. Nog steeds was ik ziek, maar ik ervaarde zo'n extreme rust. Die in me neerdaalde. Ik ben daarna, we zijn teruggereden naar huis en ik ben gaan wandelen met de hond, dat ik dacht, hé, het lijkt wel nieuw wat ik voel. Ik had nooit zo'n rust ervaren. Mijn hele leven nog niet. Nee. Dat was na mijn doop. Je houdt steeds meer vast aan wat wel werkt. En dit werkte. En dan hoor je mensen zeggen, ja, fijn dat het voor jou werkt. Het is er voor iedereen. En toen was je niet eens genezen? Nog steeds niet. Ik bleef heel ziek. Maar na mijn doop, dat was september, in oktober had ik een afspraak. In juli ging ik op vakantie met mijn meiden alleen. En toen belandde ik in het ziekenhuis. Weer zo'n buikpijn. Toen door naar de gynaecoloog, omdat ik heel erg endometrio's had. Toen hebben ze een echo gemaakt. En toen zagen ze ook adenomio's. Dat is in de baarmoeder weer een aandoening. Maar toch weer anders. Dus dat was heel veel niet goed. En ik kreeg een verwijzing naar de hele goede gynaecoloog daar. In dat ziekenhuis. Maar goed, ik ging op vakantie met mijn meiden. Ik ben gewoon s'nachts gaan rijden. En toen dacht ik, oké, God alsjeblieft, help me, geef me kracht. Nou, dat gebeurde ook. Ik moest echt duizend kilometer rijden. En ik rijd alleen. Was het echt een spoed ook? Ja, weet je, ik had die vakantie staan. Ik had pijnstillers bij me. En ik dacht, ik kan dit, want ik heb kot bij me. Ook al was ik heel ziek. Ik voelde toch een bepaalde kracht. Daar heb ik het wel mee gedaan. Dus wij zijn gewoon gegaan. Ik ging naar mijn broer in Zuid-Frankrijk. Dus dat is ook een veilige plek. Ik stond niet ergens op een camping. Dus dat was prima. En toen ik terugkwam, moest ik naar die gynaecoloog. En die zei mij, nee, maar de klachten die jij aangeeft, kan ik niks mee. Dus ik dacht, oké, dan ga ik naar die gynaecoloog. En toen was ik er. En toen hoorde ik een stem in mij. En die zei, nee, je moet naar een andere arts. Dus toen ben ik gaan zoeken. Ik denk, oké, als dat zo is, dan wil ik dat wel eens. En toen bleek er dus een endometriose team te bestaan. In het Radboud ziekenhuis. O, echt? Hoe heb je dat ontdekt? Ja, binnen. Ja, daar kwam gewoon binnen. Ik denk, de stem van God, de leiding van God is daar in ieder geval. En dat is ook zo grappig, dat na mijn doop, en hoe meer ik zat te geloven, hoe meer alles ging lopen. Want ik was, al jaren had ik die endometriose natuurlijk. En er werd altijd gezegd, er kan niks aan gedaan worden. En op een, weer een maand later, toen heb ik aan die gynaecoloog gevraagd, mag ik alsjeblieft een verwijzing van u. Ik vind u een hele goede arts, maar ik moet niet bij u zijn. Ik moet daar zijn. Ik kan het niet uitleggen. Toen zei hij, ja prima, ik verwijs je. En toen kwam ik bij het endometriose team, en ze hebben onderzocht, een MRI-scan, en ze zeiden, ja, je hele buik zit vol met endometriose. Chronisch ontstoken, je verklevingen, je baarmoeder zit verkleefd aan je darmen, je blaas, alles zat helemaal, mijn bekken, eierstokken, alles was helemaal bedekt met endometriose. Dus ja, zij speelde een operatie voor, waarbij er ook een baarmoeder weggehaald, eileiders weg, en we gaan kijken hoe het gaat, want je darm zit in een knik, en ik had natuurlijk ook al de ziekte van Crohn, dus het was alweer niet heel positief, maar ik dacht wel, oké, Ja, wat heftig! Ja? Maar ik dacht wel, oké, zonder God was ik niet op dit pad gekomen. Nee, nee precies. En wat zeiden de psychiaters toen? Wat wilden ze met je gaan doen? Ja, ze hebben gezegd, je mag kiezen, als je wel je baarmoeder wil houden, maar raden we je niet aan, want de kans op kanker is ook groter, noem maar op, en er zat natuurlijk ook endometriose in de baarmoeder, of allemaal verkleving, liptekenweefsels, ze wisten het eigenlijk niet zo heel goed, maar er was heel veel niet goed. Dus operatie, nou, ik ben overal mee akkoord gegaan, ik denk, God brengt dit op mijn pad, waarom zou ik anders dan weer zeggen, nee, ik wil het niet, of ik ga het zelf doen, of ik ga het nog verder zoeken, nee, dit was gewoon, dit klopte. Dat is ook echt die zekerheid. Nou dat, weet je, de overtuiging, dat je denkt, dit klopt, en dat kan alleen maar van God komen. Want dat kun je jezelf niet bedenken. Amen. Ja, dus nou ja, en tussendoor werden allebei mijn ouders ziek, daar heb ik volle bak voor gezorgd. Weet je, mijn moeder heeft mij gewaard, die heeft mij gedragen in haar buik, dit is wat ik terug kon doen. Dus ik heb voor haar gezorgd, ze overleed heel snel, helaas, maar zij was net overleden, en ik kreeg telefoon uit het ziekenhuis, dat ik geopereerd kon worden. Dus ik, in mijn verdriet, en in mijn toch wel boosheid naar God, waarom neem je mijn moeder af, weet je wel, dacht ik wel, dacht ik ook, oké, maar er komt ruimte voor mij. Er komt ruimte voor mijn genezing, ik mag die operatie aangaan, stel, zij had nog geleefd, en ik zorgde ook met haar samen voor mijn vader, dan had het allemaal niet gepast, dan had ik dat allemaal weer uitgesteld, want ik ging altijd veranderen, ik zorgde voor anderen, ik wilde dat alles goed was, dat iedereen gelukkig was, en nu kwam er ruimte en tijd voor mij, voor mijn genezing, ja, en dus toen ben ik een maand later, een maand na het overlijden van mijn moeder, geopereerd, en toen zijn we bijna vier uur bezig geweest. Ja, en ze hebben echt, eh, alle verklevingen hebben ze geprobeerd weg te halen, ze hebben de baarmoeder losgemaakt van de darm, die zat dus helemaal in de knik, dus die functioneerde ook niet goed, eh, Hebben ze die ook weggezet? Ja, nee, niet, nee, dat kon niet, daar zit nog endometriose op, eh, nou ja, eiluiden zijn weggehaald, mijn bek is schoongemaakt, mijn blaad is schoongemaakt, eierstokken waren niet meer zichtbaar, die hebben ze ook helemaal vrijgemaakt van, dus we hebben heel, heel lang geopereerd, en, eh, ja, toen begon mijn herstel. Ja? Ja, ik was de dag na de operatie alweer thuis, en dat ging, eh, op zich wel goed, eh, maar ik moest daarna nog twee hormoonbehandelingen, omdat het natuurlijk zoiets groots was, en zo ontstoken allemaal was geweest, en verklevingen, eh, is dat gewoon normaal dat je twee hormoonspuits zijn, heel heftig, qua reactie erop, maar ik kom daar niet onderuit, en ik denk, oké, weet je, als ik niet met God was geweest, ja, dan had ik gezegd, maar die hoef ik niet, want ik lees hele slechte dingen, en heel veel bijwerkingen, maar je kunt niet zonder deze, anders krijg je weer verklevingen, opnieuw, en andere ellende, en ik heb overal voor gebeden, altijd, constant, ik heb God bij me, dus het klopt, ja, ik kon geen andere keuze meer maken, weet je, en dan nog gebeuren er dingen, het wil niet zeggen dat je meteen over een pad met rozen, en oeh, zonneschijn, en halleluja, nee, je maakt gewoon dingen mee, maar ik werd wel de goede kant opgeleid, ja, ja, dus ik genat steeds meer, steeds meer, wel was ik weer begonnen, ook met medicijnen voor de kroon, die vlanden op net in de tijd dat mijn moeder overleed, maar ja, zoveel stress en verdriet, logisch, dat dat dan weer ook je lijf triggert, en, eh, ja, die medicaties leek ik braaf, maar ik had daar geen goed gevoel bij, dus na een aantal maanden proberen, ik denk al een half jaar of zo, was het vorig jaar, ja, rond oktober, dat ik weer die stem hoorde, stop maar met je medicatie. Ja? Ja, dus ik mijn magendarmleverarts bellen, ik zeg, ik wil stoppen met de medicatie, nee, dat kan niet, je zult altijd iets moeten blijven slikken, en er zat ook echt, ja, een stuk ontstoken darm, dunne darm, dikke darmovergang, echt 10 centimeter, dus niet doen, niet, ik zeg maar, ik ben nu ziek, want ik bleef nog steeds ziek, het was wel anders dan voordat ik geopereerd werd, ik zeg maar, dit is van de medicatie. O, echt? Ja. Dat ervaar je zo? Ja, dat ervaar ik zo. En ik wist ook niet waarom ik dat wist, of waarom ik dat zei, maar ik denk, oké, God, als dit het is, ik vroeg elke keer, oké, dan, hè, vertel mij, wat moet ik doen, leid mij, want ik kan het niet zelf. Nee. Ik ben niet zonder u, ik heb u nodig, iedere dag opnieuw. Ja. Heel nederig, gewoon, daar moest ik ook wel wat voor doen, hoor, want ik was echt, ik had mezelf wel neergezet, van, ik kan het zelf wel, en ik boxe alles zelf voor elkaar, maar ik werd gewoon een nederig mensje opnieuw, en dat is wel nodig, wil je genezing krijgen. Wauw. En toen deelde God dat echt zo met je? Ja, hij deelde het met mij, en ja, toen ben ik gestopt. Ik heb gewoon die medicatie afgebouwd in een paar dagen tijd. Toen ben ik weer gebeld, ja, nee, ik wilde eerst een check-up, een bloeddrukken nummer op, en nou ja, dat was op zich wel rustig allemaal. En toen belde ze, ja, maar ben je al gestopt? Ik zeg, ja, sorry. Zo eigenwijs ben ik dan wel weer. Ik doe dat toch nog wel zelf. En ja, nou, we zijn het er niet mee eens, maar kijk maar, we willen iedere drie maanden een check-up, en als je last hebt, dan wat vaker, dat we even vinger aan de pols houden en kunnen checken of het goed gaat. Want we verwachten dat je, want dan gaan we, ze sprak het ook al uit, nee, dan gaan we andere medicatie inzetten, en die komt meteen op de plek in de darm waar het ontstoken is, daar reageer je niet zo heftig op, dus dat kan gewoon. En toen dacht ik meteen daarna, oké, ik verbreek nu in de naam van Jezus wat jij nu spreekt. Ik verbreek het, want ik heb het niet nodig. Dus nou ja, en ik doe iedere keer braaf mijn check-ups, of als ik onrustig buik heb, nou ja, weet je, je kunt ook een buikgriep hebben of een noemer, dat is gewoon zo. En elke keer komen de waardes goed terug. Ik moet deze week weer even check-up en bloed prikken, en ik verheug me er gewoon af. Je weet gewoon, je gaat er bij wijzen. Ik ben nu, sinds oktober, gestopt, en het gaat gewoon goed. Echt? Ik heb geen enkele medicatie meer. Wauw. Ja. Ik zeg ook niet dat het nooit meer hoeft, of dat wij... Nee. Maar dit is voor mij, gezien mijn hele ziektecarrière in mijn leven, zeg maar, is dit wonderbaarlijk. Ja. Ja, met zoveel diagnoses, en zoveel ellende in mijn life, en zoveel wat niet goed is. Want hoe voel je je nu lichamelijk? Ik voel me goed. Ja. Ik heb nog wel last van die EDS, dus dat mijn nek soms niet functioneert. Ik ben nog onder behandeling van een fysio. Maar als het dat is, hoeveel miljoenen Nederlanders komen er wel niet bij de fysio iedere dag? Ja. Ik wandel met mijn hond. En dat kon je eigenlijk... Ik kon niks, eigenlijk. Ik was altijd zo ziek. Ik was altijd aan de morphine, die ook niet meer werkte. Weet je? Ja. En ik heb op dit moment helemaal niks met medicatie. En toen was het voor jou ook gewoon echt goed. Nou, zo'n bevestiging ook. Bevestiging, ja. Ja, dat geloof ik echt. Mooi. Ja. Ja, dit is echt... Soms word ik wel een beetje boos op mensen, die dan zeggen, ja, fijn dat jij dat gelooft. Maar... Maar je kan het niet zelf. Je hebt God nodig. God neemt je aan de hand. Het staat in de Bijbel. Het staat geschreven. Waarom zou je daar zo hard aan voorbij gaan? Als hij echt betere plannen voor je heeft. Nou, nu ben ik zover dat ik binnenkort een coach krijg van TWC. En dat we gaan kijken of ik weer kan gaan werken. Wat ik kan gaan doen. Hoeveel uur. Ja, wie weet dat dat toch weer mogelijk is op een gegeven moment. Ja, maar dat kon ook... Jij hebt natuurlijk helemaal... Je kon niks meer. Ik kon helemaal niks meer. Ik kon echt helemaal niks meer. Ik was altijd ziek. Altijd op de wc. Altijd in het ziekenhuis. Altijd. Niks deed het meer goed. Ik had van die brezes op mijn pols. Van die ringen op mijn vingers. Ik had alles. Nou ja, die rolstoel werd aangemeten. Die kwam uiteindelijk niet. Maar, ja. Wauw. Wat mooi. En dat je ook echt gewoon ziet dat je God eigenlijk nodig had. Iedere dag opnieuw. Iedere dag opnieuw. Ik was 45 toen ik hem pas echt leerde kennen. Maar wat een getuigenis hè. Dat je dit juist nu kan vertellen. Dit heb jij allemaal meegemaakt. Jouw familie, dat heeft het ook allemaal. Maar het doorbreekt nu juist iets. Nu jij God hebt gevonden. Want het staat ook echt in de Bijbel. God wilt gewoon vloekenverbrekers zijn. Vloeken op vorige generaties. Ja. Heel veel ziektes. Heel veel dingen dat komen ook voort uit... Ja. Eén of meerdere vloeken. Maar ook... Je geeft het door aan je kinderen. Dat wil je niet. Je moet het verbreken. Je moet je kinderen beschermen. Dat kan alleen door Jezus aan te gaan. Amen. Ik kan nooit meer zonder. Je hoort zelfs dat mensen terugvallen. Of toch iets anders uiteindelijk. Dat ligt goed. Dat zeg ik ook iedere dag. Ik heb u nodig. Iedere dag opnieuw. Ik kan het niet zelf. En ik wil het ook niet meer zelf. Want dat putt uit. Nu heb ik weer energie. Vroeger sliep ik ook. Iedere middag sliep ik dan. En dan ging ik s'avonds om 7 uur weer naar bed. Dat was echt heel gezellig. Maar bij mij niet. Ja. Er is zoveel meer mogelijk. Wat voor doel heb jij nu gekregen? Nu je God hebt leren kennen? Eh, nou sowieso mijn omgeving bekeren. Nee, maar ik wil wel graag vertellen inderdaad. Het is echt waar. Het klopt gewoon. Wat mensen zeggen over Jezus. Ja, er is zoveel weerstand. En die hoeft er niet te zijn. Want als je met God wandelt, dan wandel je een goed pad. En dan nog maken we dingen mee. Of we worden ziek of wat dan ook. Maar er is wel een verlichting in die ziekte of in dat verdriet. In de rouw die ik had. Het kan zoveel beter dan dat je het alleen doet. En dat is helemaal niet nodig. Dus ja, ik probeer dat toch om me heen wel te vertellen voorzichtig. Soms iets minder voorzichtig. Ja, maar vooral omdat je het gewoon zelf hebt gezien. Dan wil je dat gewoon heel graag meegeven aan mensen. Iedereen kan dat ervaren. Ja. Echt iedereen. Zeker. En het is gratis. Nee, maar weet je, God gaf ons dokteren. God gaf ons medicijnen. Want dan hoor ik ook weleens Christen zeggen, nee, en ik wil geen medicatie. Nee, niks. Want dat wil ik niet. Want als lief van God, dan denk ik, nee. Weet je, ik moest ook medicatie en ik moest ook opereren. Ik geloof juist ook dat God de mensen zoveel wijsheid heeft gegeven. Medicijnen te maken. Als je even een paracetemon... Oké, je moet eerst natuurlijk hem verbidden. Maar ja, God heeft ook medicijnen gemaakt. En als het werkt, als het gewoon helpt, weet je, een ziekenhuis of dokteren zijn niet van de duivel of zo. Maar ja, het is een beetje zoeken daarin. En ik denk gewoon hoe God het bij jou heeft gedaan. Ja. Hij geeft gewoon de richting wat je wel en niet wil. Ja, precies. En weet je, van de gewone reguliere medicatie krijg ik geen nachtmerries en demonische activiteit. Ik ben toen homeopatisch geholpen, nog vlak voor mijn bekering. Een aantal maanden daarvoor. Nou, ik kreeg de meest erge nachtmerries. Ik kreeg last van slaapverlamming. Het was verschrikkelijk. Dat is wat homeopatie bij mij heeft gedaan. Ja, het was echt heel erg. En dan werd ik... Wat gebeurde er in dat proces met dat? Homeopatie, ik begon nachtmerries te krijgen dat ik wegzonk in de grond, in de bodem, dat ik onderweg was naar iets donkers. Het was verschrikkelijk. Ik werd echt schreeuwend wakker. Dat soort dromen en slaapverlamming, dus ik werd echt aangevallen s'nachts. En dan kon ik niet praten. En dan, als ik kon praten, ja, dan... En op het moment dat ik bekeerd was, ging dat pas weg. Dan riep ik het bloed van Jezus! Dat heeft even geduurd, maar het is wel weg. Wauw. Ja. Amen. Alleen God zet vrij. Amen. Maar het is echt zo. Ja. Ja, maar het is echt zo. Ja. Maar ook heel bijzonder, je hebt helemaal geen voorbeeld ergens ooit gehad daarin. Nee. En dat nu je bent nog maar een jaar bekeerd. Twee jaar nu, ja. Of twee jaar. Twee jaar, ja. Twee jaar. En wauw, dat God dat zo heeft gehoord, dat is ook echt heel erg bemoedigend voor mij, om dat zo te zien. Ja. Ja. Ja, zeker. Er is geen andere weg dan dit. Dit is echt de waarheid. Ja. Ja. En vind je dat ook nu lastig, nu... Ja, want eerst waren je dochters ook volgens mij nog niet allemaal bekeerd. Hoe deed je dat een beetje met je familie? Ja, ik... Nou ja, weet je, ik kon niet anders dan vertellen over Jezus en over het geloof. En dat heeft ook wel tot irritatie gewekt, en nog steeds. Want de naam Jezus alleen al raakt de donkere mensen. En daar worden ze geïrriteerd van. Ik weet ook niet waarom, maar Jezus is het licht. Dus ik heb het vooral ook aan mijn kinderen verteld. En ze zien het ook in mij. Ze zien mijn genezing. Ze zien hoe fijn het is, hoe goed het gaat. Mijn oudste dochter was ook heel boos. En jij altijd met je God. En jij altijd met je geloof. En ja, die is nu zelf tot bekering gekomen en doet het op haar manier. Haar weg, haar... Maar ze ziet ook wel dat het vrijzet. Ja. Ze heeft het ook ervaren. Dus ja. Maar deed het jou ook iets dat mensen zo erg boos reageerden? Ja, ik vind dat nog steeds heel spannend. Ja. Ik zie mezelf nog als een baby Christen, hè. Twee jaar bekering gevoed. Maar ik ben daardoor wel heel vurig. Maar als ik dingen deel op mijn WhatsApp-status ofzo, of mijn broer klikt dat bronflik aan. Ja, altijd die God. En dan denk ik wel, oh. Maar ik wil het graag voor iedereen goed doen. Ja. Dus dat vind ik wel lastig. Want dat maakt wel dat ik op een feestje, of als we samen zijn, minder vertel van, oké, dan houd me maar wat stiller. Zij moeten zelf hun keuze houden. Maar ik bid iedere dag voor mijn hele familie. Ik noem de namen. Ik heb ook drie maanden lang voor mijn oudste dochter, die toen in Australië zat, gebeden. Dag en nacht, vurig bidden. En ze kwam daar tot bekering. Amen. Dus gebed geeft kracht. Amen. Gebed werkt. Amen. Ja, zeker. Ja. Mooi. Ja. En is er ook iets wat je mee wilt geven voor de luisteraars? Ja, zoek God. Zoek God. En ga Jezus aan. Echt waar. Want dat is echt het enige wat helpt. En ik zeg niet dat hij, kijk, in de Bijbel lees je over wonderbaarlijke genezingen, en die Jezus deed, en de disciples, noem maar op. Tuurlijk, dat kan ook. Maar ik geloof ook dat God je leidt naar de goede artsen, en naar de goede medicatie. Gewoon op het goede pad. Wat dat pad ook is. Dus ja, dat is echt wat ik wil meegeven. Zoek God. Amen. Ja. Ga het aan. Sta ervoor open. Waarom ook niet. Ja. Het beschadigt je niet. Nee. Amen. Ja. En hoe heb jij, kan je kort alleen nog vertellen hoe jij God echt hebt gezocht met hoe jij dat nu nog steeds doet? Wat zijn praktische dingen? Praktische dingen? Iedere dag bidden, want ook mijn vuurtje is soms een raakvlammetje, zeg ik dan, in plaats van een lijensvuur. Ja. En door ook de wereld waarin we leven, en de zorg voor mijn vader, en voor je kinderen, whatever. Maar blijf iedere dag bidden, ook al voel je het niet heel erg in je hart op dat moment. Blijf bidden, en lees je Bijbel. Hmm. En of dat nou een Bijbel leesplan is, in de youth version, waarin je dan ook weer Bijbelstukjes leest. Bijbelstukjes, ja. Of lees je papierenbijbel. Ja. Lees een Bijbel leesplan. Whatever. En ik lees nu, ik heb de hele Bijbel vorig jaar gelezen, en ik lees hem nu weer opnieuw. Want je haalt er iedere keer weer iets anders uit. Amai. Dat is echt de voeding die je nodig hebt. Ja. Iedere dag opnieuw. Amai. Ja. En zo is het. Yes. Mooi gezegd. Ja. Super bedankt. Ja. Voor je mooie getuigenis. Bedankt. Ja, vonden jullie dat nou een leuke getuigenis, een leuke podcast? Laat het vooral iets achter, en ja, tot de volgende keer! Doei! Doei! Wauw. Amai. Ja.