1ST

Tito, ang kitna rito oh. Masayang sambit sa aking pamangkin ko habang pinapakita ang mga larawan sa photo album na nakalkal nito sa aming lumang aparador. Ito kasi ang araw na nagpapatulong akong humanap ng mga larawang maaaring gamitin sa aking nalalapit na kasal. Kitang kita sa larawan ang bungisnis ng ngiti namin ni Kuya. Gaya ng iba, titikal lang din ang pamilya na mayroon kami, masayahing magulang at hindi mapakaling mga anak. Ang sayang balikan ng mga nangyari. Tanda ko pa noon, ang mapangasar na kwento ni nanay tungkol sa pagpapabinyag kay Kuya. Alam mo ba nak, yang Kuya mo, butik pang abuti ng isang taon bago mapapabinyagan. Kung hindi komplikasyon sa schedule, sumasabay ang paghinipin niya na naging sanhinang madalas na pagkakaroon niya ng sakit, kaya laging nauulot ang pagpapabinyag sa kanya. Buti na nga lang ay umayon na ang lahat noong sa isang buwang gulang na, doon pa lamang siya napapabinyagan. Yun yung talaga pag di favorite, di agad na bibinyagan. Isa sa mga hilid ko ang asaring si Kuya. Mahigit isang taon lang naman kasi ang agwat ng edad namin. Kasama ko siya sa lahat ng bagay. Parehas nga naman kasing lalaki, kaya magkasundo talaga. Hindi kami mapaghiwalay. Kahit sa holy communion ni Kuya noong grade 3, pinili talaga ni Nanay na magsabay kami ng dalawa kahit grade 2 pa lamang ako noong panahon na iyon. At talagang patirito ay napilid mo pa si Nanay ha? Ayos ka talaga. It is what it is. A second emotion. Syempre naman, ayaw mo bang sabay tayo? Siguro hindi mo na akong gustong kasama kaya kinag-question mo na ang pagsabay ko sa communion mo. Ayun na nga. Walaan niyo kung anong kaganapan pa sa buhay ni Kuya ang sinabayan ko. Syempre sa kumpil, hindi ko na rin alam kung ano bang trip ko. Garoon ako kadikit kay Kuya. Sa tuwing may kaganapan sa buhay niya, ay nais ko rin sumama. Hindi na talaga ako mahiwalay sa kanya. Sanay akong gawin ng mga bagay kasama siya. Nagbago lang ang lahat noong simula na sa high school si Kuya. At naiwan ako sa elementarya. Hindi na kami masyado nagkakasabay dahil iba na rin ang schedule na aming sinusunod. Madalas na din ang oras ng bonding namin dahil sabi niya ay maraming siyang ginagawa o gagawin. Bagamat hindi na ako ganun kadikit kay Kuya, hindi naman na iba ang trato namin sa isa't isa. Kagaya ng dati, nagkakwento pa rin si Kuya tungkol sa mga nangyayari sa kanya. Lalo na ngayong hindi na kami magkasama sa iisang paaralan. Uy, Toy, alam mo ba? Meron kasi akong isang kaklase. Iwan ko, ang ganda niya. Tapos alam mo ba ang nagkatitigan kami kanina sa science subject? Hindi ko alam pero may naramdaman ako eh. Hindi ako sanay sa ganito kasi ngayon ko lang naman siyang naranasan. Ang bilis kang tibok ng dibdib ko. Hindi ako mapakali kaya ayun. Ibaalam na lang ako kay Ma'am na kailangan kong pumunta ng CR. Nakakahiya ka naman Kuya. Pagkatapos mong kapagtitigan, bigla kang papaanan mag-CR? Adba naman tong tao na to? Galiw! Baas talaga abaw. Hindi ko alam gagawin ko. Ganda ng mga mata niya. Laat-laat sa kanya. Sakto pang natamaan siya ng sinag ng araw. Para siyang nadiliwanag kanina. Sino bang hindi matataransa, di ba? Aware ka ba na gusto mo siya? Kasi kung hindi, ako na nag-asabi sa'yo na gusto mo siya. Nawiwili akong panoorin si Kuyang Mabaliw kakaisip sa nararamdaman niya. Alata namang gusto niya yung ikinukwento niyang babae. Hindi niya lang maamin sa sarili niya. Nakatutuwa rin dahil hindi siya nahihiyang ikuwento sa akin ang mga dunong bagay. Lumipas na nga ang ilang taon, at nagkatuloy ang silang dalawa. Tatlong taon na rin yata sila. Patapos na ako ng high school at si Kuya na may college na. Tinakilala niya na rin sa amin ang misteryosong kaklase niya na nakatitigan niya. Tapos, sinalesan niya noong first year high school siya. Tuwang tuwa ang nanay at tatay namin sa girlfriend ni Kuya. Bukod sa maganda at matalino, may sense of humor pa ito. Magasing edad lang naman kami ni Alex, kaya komportablo rin ako makipagbiruan sa kanya. Hindi kalaunan ay naging malapit na nga si Alex sa pamilya namin. Napapadalas na rin ang pagbisita niya sa bahay. Uy, Iha, nandito ka pala? Hi po, Tito. Hinihintay ko lang po si Cody na mag-ayos kasi po may pupuntahan kami event at school. Ah, ganun ba? O sige, may gusto ka ba? Mahinom ko matitita? Kung may gusto ka, magsabi ka lang kay Tita mo. Siya nandun sa kusina. Sige po. Salamat, Tito. Uy, Joven, kamusta ka? Abagal kuminis mga Kuya mo, ha? Okay pa naman. Teka, kakalabugin ko lang. Uy, Kuya, masiya ka naman. Si Alex po talaga naghihintay sa'yo. Abagal mo pa kumilos. Pilis naman, Boy. Ito na, ito na. Pababa na. Sigit lang. Tapos na raw siya, pababa na raw. Magpasensya mo na ang kabagalang taglay ni Kuya. Ayos lang. Salamat, ha? Hindi na iba ang turing namin kay Alex. Para na rin siya namin kapamilya. Kapatid kumbaga. Ramdam namin ang saya kapag nandiyan siya. Lalo na pagdating kay Kuya. Ngunit, sa kabila ng mga masasayang araw na iyon, ang buhay ay puno ng hindi inaasahang mga pangyayari. Isang araw, tila nagbago ang simoy ng hangin. Ang dating magaan at masayang kapaligiran ay napalitan ng mabigat at walongkot na pakiramdam.