Het geboortekanaal6 def

Maar toen plaste hij in een maatbeker en vroeg even of hij dat in de wc wilde gooien. Wie jij? Ik zou willen zeggen, lieve Verde, welkom bij je nieuwe uitzending. Dankjewel, lieve Marieke. Jij ook. We hebben er wijn bij. We hebben er wijn bij. Ching, ching. Geen bitterballen. Wat zei je? Geen bitterballen. Maar je kunt niet alles heffen. Ik dacht dat je zei, dan ga je beter babbelen, maar ik vond dat je het al best wel lekker deed. Ach man, en jij lult ook de oren van mijn hoofd. Van je tét. Eigenlijk altijd. Té, wijn, maakt niet uit. Nee, klopt. We hebben niet echt heel veel dingen die ons in die zin tegenhouden. Nee, daarom hebben we ook een podcast. De Kletkast, zullen we dat zelf ook wel kunnen noemen. Nee, sorry als er al zo'n naam is. Wij vinden het niet leuk. Maar dat geeft helemaal niks. Hé, hoe is het met jou? Nou, het gaat goed. Ja, heb je er zin in? Ja, zeker weten. Altijd. Ik vind het ook altijd gewoon weer gezellig. Nee, ik heb er zeker zin in. Fijn. O, heb je mij aangezet trouwens? Ja, natuurlijk. O ja, sorry, ik raak helemaal naar voren. Jongens, we zijn nu met deelt en ik word helemaal zenuwachtig. Want wij zijn met deelt. O, jij hebt me met deelt aangezet. Ja, dat wou ik niet weten. Ik zou even kijken. Ja hoor, jij loopt al 5 minuut 27. Nou, heerlijk. O ja, jij ook zoiets. Nee, het gaat lekker en ik word deze week helemaal in de watt gewecht. Want mijn vriend is compleet in het zuurdezenbakken gedoken. Ik zag het, hij ging allemaal leuke bolletjes maken. Ik snap het. Ik weet het, het was zo schattig. En hij is iedere keer helemaal trots, want dan snijdt hij een broodje door. En kennelijk, hij heeft zo'n cursus gedaan. Als je zuurdezen bakt, dan wil je ook mooie luchtbellen in het brood en zo. Ja, ja, absoluut. En dan komt hij dus echt met zo'n open gesneden dekje op me af. Wat schat, kijk naar de luchtbellen. Ja, ik heb dus ook zo'n cursus gedaan. En ik begrijp z'n enthousiasme. Ja, die ken je dus ook al. Als die hendelvlaag wil passeren. Je moet dit snappen, want dit is echt heel leuk. Hij klopt ook op het brood. Ja, dat zag ik eraan. Op z'n Instagram, die kloppen, kloppen. Ja, dat was echt heel lief. Dus ik heb allemaal vers brood. Dat is echt heel lekker. Nee, verder gaat het lekker. Ik moet zeggen, door de podcast ben ik ook met een andere bril naar mijn Instagram gaan kijken tegenwoordig. En probeer ik me iets bewuster te zijn van het fenomeen algoritmes. Nou, ik heb me er weer eentje te pakken. Oh, wat nu? Bitch slapping boobs. Dus er zijn vrouwen die dan gewoon van die filmpjes maken. En dan doen ze voor de grap gewoon zo. En dan slaan ze met een tiet. Een tiet. Ja. Myken heeft mij dit doorgestuurd. Want dat doen wij. Wij sturen elkaar heel veel Insta filmpjes door. Heel veel reels. Ja, dat doen wij gewoon graag. Vooral van vloeiende tieten. Van iemand die dit deed bij haar kind. Nee. Van een jaar of een die zat op haar heup en die sloeg zij zo met een tiet tegen het hoofd. Nou, maar dat vind ik gek. Ik vind het sowieso gek. Ik vind het eigenlijk gewoon zwaffelen voor vrouwen. Zwaffelen voor vrouwen. Ja, ik weet niet wat er opgewonden van wordt. Maar, nee. Ik zag dus iemand die liep dus zo in de supermarkt. En die deed gewoon dan cornflakes. Poeh. In het wagentje. En dat vond ze. Maar vroeg hij zo gericht slaan met haar borsten. Ik denk dat ze meerdere kinderen gevoeld had. Ja. Nou, ik heb ook meerdere kinderen gevoeld. Jongens, ik zou jullie een intiem inkijkje geven in mijn BH. Een intiem inkijkje in je BH? Ik kan dit niet doen. Nee, dat klopt. Nee, zeer zeker niet. Jij bent mijn hoop. Wat lont dat we een podcast maken. Samen gaan we ook wel samen naar de sauna, jongens. Dit is niet zo nat. Oh, dit niveau gaat echt met drie plukken. Waar je al meteen gewoon de getter in. Nee, ik weet niet waarom het is. Ik zie mezelf ook niet echt attributen in mijn winkelmandje tikken. Maar zijn ze dan naakt? Ik heb duidelijk niet het algoritme. Zijn deze mensen naakt? Hebben ze iets aan? Duidelijk geen BH. Niet naakt. Een t-shirtje. Geen BH. En je ziet dan ook heel veel filmpjes waarbij vrouwen... Iemand doet het succesvol. Dus ik ben weer even terug in de supermarkt. En ze kunnen nu vervolgens al die koffiekupjes erin. Dan gaat daarna iemand het ook proberen. En dat ziet er dan echt hulploos uit. Dus ik vraag me af, kan dit echt? Maar die van dat kind in het gezicht heb ik dan weer niet gezien. Ik ga die naar jou doorsturen. Ik weet niet, want ik krijg eigenlijk nog niet van dit soort filmpjes. Dan wil ik door naar het volgende algoritme. Oké. Ben je zo'n slok paarden? Ik ben er weer uit, hoor. Nee, ik niet. Want ik ben door jou gaan zoeken. En ik dacht, ik moet dit ook... Maar dit is echt een ding. Het was zelfs gewoon op het NOS-journaal, jongens. Het is een ding. Ja. Nou, en met jou? Nou, met mij gaat het goed. Mijn algoritme is prima. Je algoritme. Mijn algoritme is oké. Ik had gewoon... Deze week zat ik even na te denken. Soms heb je van die dingen in je spreekuur, waarvan je... In ieder geval dat heb ik. Sommige aspecten van dit werk had ik nooit over nagedacht voordat ik voor loskunde gewerkt. Wat me leuk leek. En wat ik dus verrassend leuk vind... Ik vind het dus heel leuk om die spiralen te verwijderen. Oké. Ja. Ik vind het gewoon een leuk klusje. Kijk, ik vind hechten ook heel leuk. Ja. Dat vind ik ook altijd... Ja, ik vind het vervelend natuurlijk als de mensen uitscheuren. Ik vind het nog bevredigender als het een gaaf pyrimeempje is. Maar hechtingen vind ik ook... Zetten vind ik ook erg leuk. Het is een handwerk. Ja. Maar nee, ik vind spiralen verwijderen ook leuk. Leuk hè? Ik vind het gewoon leuk om te doen. En zoals Niekent zei... A satisfying pull. Pull? Ja, gewoon een... Oh, pull. Je trekt het je. Ja, ik vind dat gewoon heerlijk. Je hebt zo'n baar op je mond in beeld, weet je. Die mutsjes waar je het vorige keer over had. Ja. Het is nog niet helemaal terug naar het mutsje. Vind ik dan. Wel een soort van. Maar niet meer zo strak. En dat je dan zegt... Hoest eens een keer. En dan trek je eraan. Ja, vind ik gewoon toppie. Ik vind het leuk. Nou, wou ik gewoon even met je delen. Ja. En met de luisteraars. We gaan platen. Ik vind platen namelijk ook wel leuk. Ja, nou dat kan ik dus wel. Maar dat is een... Voorbehouden handeling. Voorbehouden handeling. Er ging iets niet helemaal goed. Ja, nee, dat klinkt nu alsof het niet goed ging met plaatsen. Ik kan het niet plaatsen. Nee, het ging echt heel goed. Het ging heel goed, maar... Ik mag het officieel niet doen. Nee. Dus ik doe het niet. Maar ik heb het een tijdje gedaan. Ja. En dat vond ik hartstikke leuk. Wat een heerlijk klusje. Fijn. Nou, dat wou ik gewoon even met je delen. Ja, leuk. Ja. Wat gaan we het over hebben vandaag? Mannen. Mannen? Mannen. Waarom mannen? Omdat meerdere mannen tegen mij zeiden... Kunnen jullie het een keer hebben over mannen? Gokkig. En ik heb vandaag gezien in ons algoritme... dat 33% van onze leesteraars mannen is. Heb je dat gekund? Checken? Nou, of van onze Instagram-volgers. Wel of mijn vader. Mijn vader misschien. Jouw vader. Jouw vader. Oké, dat zijn vier mensen. Dat zijn de beste wel veel. Ja. Ja, vind ik ook. Dat is best wel aardig. Ja, dus dat vond ik leuk. Dus ik wil het wel graag hebben over mannen. Ja. Dus dit is de laatste keer ook dat ze luisteren. Nee, kijk. Ik vond dit een goed omwerp. Toen zei jij... Goh, wat moeten we het dan over hebben? Wat kunnen we dan zeggen? Nou, toen begon ik over waarom ik vond dat we het hier over moesten hebben. Er gebeuren soms rare dingen met mannen. En grappige. Maar ik vind het ook heel goed dat mannen steeds meer betrokken zijn. Bij de zwangerschap, de geboorte, de kraamtijd. Ja. Toen wij begonnen met werken, waren partners... Nou, twee dagen vrij anderhalf. Een dag voor de bewalling en een half dag voor de aangifte. Meestal bleven ze wel een week. Meestal, of wel ook vaak, namen ze vrij nadat de kraamzorg weg was. En dat is in die tien jaar volledig veranderd. En daar ben ik heel erg blij mee. Ik heb het hier vandaag toevallig over gehad. Maar ook omdat ik voel... Ik ben het helemaal met je eens. Superblij ook dat dit zo is. En ik vind ze echt volledig die zes weken uit zitten, geloof ik inmiddels. Ja. En nog meer deels betaald, deels onbetaald. Het was eerst vijf met nog de mogelijkheid uit te breiden tot zes. En nu is het volgens mij... Nou, goed. In ieder geval, het zal misschien wel weer veranderd zijn voordat we dit uploaden. Maar wat ik dus nu een kwalijke zaak begin te vinden... ...is dat het mannenverlof echt redekloos zit op het vrouwenverlof. Ja. Nou, recentelijk hebben we... Nou, ik denk dat die nog zwanger zijn. We hebben een stel. En hij heeft langer verlof dan zij. Ja, dat vind ik echt goed. We waren heel blij om eraan te vertellen. Toen zei ik, dat is echt heel goed. En ik zei, maar eigenlijk is het natuurlijk ook vreemd. En jij krijgt het toch niet. Weer vreugdige gedachten. Ja. Maar goed. Hier wil ik wel zeggen, we hebben het dus vandaag specifiek over mannen. Dat kan natuurlijk zijn dat je niet een man hebt. Of dat je als twee vrouwen een relatie hebt. Of weer een andere situatie. Maar vandaag hebben we het eigenlijk specifiek over mannen. Maar ik denk, veel dingen gelden gewoon voor alle partners. Toch? Denk ik. Ja. Maar sommige dingen die ik ga vertellen... ...gaan echt heel specifiek over mannen. Ja. Ja. Die ik heb bedacht. Ik vind het al spannend worden. O, je vindt het nu al spannend worden? Ja. Waarom? Ja, niet spannend. Maar ik weet gewoon dat ik hier... Denk je dat ik erger dingen ga zeggen? Ja. Hé, ik heb van de week wel moeten lachen... ...want ik zat dus naar de podcast van Avondlies te luisteren. Dat vind ik erg leuk. En die refereerde ook naar Gerard Goren. Heb je dat ook gehoord? Nee. Ze hebben natuurlijk over Gerard Goring en Gordon in de podcast. Ja. En het ging ook over het lachen en zo. En toen dacht ik, ja, mijn lachje is gewoon toch een beetje droog. Een beetje bronchiaal zou ik wel zeggen. Ja, dat klopt. Ja, zoals ik al zei, het longfonds kan ieder moment bijlijnen. Ja, en daar ben ik dan, als jij weer klaar zit met zo'n lijstje voor je neus... ...met een aantal quotes, altijd een beetje gespannen over waar het weer naartoe gaat. Nee, dit komt helemaal goed. Lekker. Brand los. Nou kijk, ik wil sowieso zeggen dat ik dus heel blij ben met hoe dit de afgelopen tien jaar veranderd is. Dat mannen steeds meer en meer betrokken zijn. Dat we vaker mannen hebben die meekomen op het spreekuur. Ja. Ik hoor ook af en toe in de media dat mannen zich nog steeds niet helemaal serieus genomen voelen. Of dat we te weinig aandacht voor hen hebben. Ik probeer daar altijd heel erg op te letten. Ik vind het soms ook lastig, want... Ja. Ja, nee, ja, nee. Ik heb altijd met hen gewoon natuurlijk gaan spreken over hoe is het. Hoe vind jij het? Hoe kijk jij het even aan? Ja. Ook in de bevalling. Of in het praatje wat we daarover hebben met mensen. Vraag ik hen, hoe zie jij die bevalling eigenlijk? Wat vind jij ervan? Nee, ik ben eigenlijk alleen maar blij dat ze er steeds meer en meer bij betrokken zijn. En ik denk dus dat het ook heel belangrijk is. En daarbij bedoel ik niet dat ik vind dat je als partner altijd mee moet naar alle controles. Nee. Want ik vind dat er genoeg controles zijn waarvan ik denk, ja, als je dit mist, is het niet heel erg. Nee, geen probleem. Mijn eigen man ging ook heel vaak niet mee. Nee. Ook, denk ik, omdat het is in onze situatie ook gewoon een beetje anders. Ja, terwijl je sommige controles juist ook nog wel plant voor je partner. Ja, ja, ja. De intake week voor hem, bevalwensen natuurlijk ook met hem. Maar gewone controles weet je als je al 27 weken bent. Ja. Ja, prima. En ik vind het dus in die kraamtijd heel belangrijk, omdat ik denk, als je er samen bent en je bent langere tijd thuis, dan werkt het heel goed voor de verdeling van de taken thuis. Want uit onderzoek blijkt nog steeds dat vrouwen veel meer doen dan mannen. En als je dat in het begin al samen doet, dan heb je ook meer kans dat dat ook weer meer gelijk krijgt uiteindelijk. Ja, klopt. Zeker weten waar. Ja. Ja, het blijft ook gewoon wel een puntje, en dat vind ik wel het leuke aan de huidige tijdgeest, ouders krijgen echt weer samen kinderen. Het is niet meer zo'n, nou ja, als ik dan toch in mijn eigen ouders kijk, of misschien een beetje verder naar voren, maar zo'n klassieke man-vrouwverdeling, de man moet werken, die moet z'n best doen, en die vrouw blijft thuis, en dat zou allemaal van de lijn naar het dakje gaan. Zo is het natuurlijk gewoon niet. Nee, zeker leuk, heel fijn dat mannen ook zo betrokken zijn. Ik vind het ook echt een leuk spel in verwachtingenmanagement, want we zitten ons toch ook wel gewoon op een andere golflengte. Heel mooi hoe mannen ook echt het vertrouwen uit handen kunnen geven op het moment dat vrouwen zelf een idee hebben, waar ze ze misschien aanvankelijk zelf anders over nadenken. Ja, bedoel je dan met name waar je wil bevallen? Ja, met name, ja ja, dus het komt heel klaar terug bij de plek van bevallen. Vind ik gewoon echt heel lief. Ja, vind ik ook. Het is wel grappig, want het is ook wel echt dusdanig veranderd, want de rolverdeling vroeger was natuurlijk heel anders. Ik zei toevallig van de week tegen Doris, het ging over naar school gaan, brengen en halen, en toen zei ik dat ik me niet kon herinneren dat mijn vader me ooit van school heeft gehaald. Nu klinkt hij als een niet betrokken vader, dat is totaal niet waar, maar de rolverdeling was gewoon zo. Hij werkte, en dat was niet in de woonplaats, en mijn moeder bracht en haalde naar school. Ik kan me echt niet herinneren dat hij mij ooit heeft opgehaald. Het is ongetwijfeld een keer gebeurd, maar dat was niet normaal. Nee, dat denk ik bij mij thuis ook niet. Nee, en Doris zei, maar waarom dan niet? Ja, dat was toen gewoon niet zo. Nee. Nee. Ja, oma... Ik ben er echt oud niet meer. Weet je dat niet? Ja, nou nee, het is gewoon in die tijd toch heel snel veranderd. Ja, maar als we refereren naar in die tijd, en we hebben het nog steeds over mijn eigen jeugd, ik kan ook gewoon wel echt een halve tuber roelen af en toe. Ja, snap ik. Heb ik ook weleens. Denk ik dat ik nog super jong ben, en dan is dat helemaal niet waar. Nee, klopt. Maar ik vind het gewoon wel... Nou ja, het is ook niet zo heel lang geleden... Nee, nee, nee. ...dat het gewoon echt heel anders was. In elkaar zat. Dan nu. Ja, leuk. En ik ben blij dat het anders is. Ik hoor veel vriendinnen ook wel over hoe moeizaam het is om bijvoorbeeld toch het kinderdagverblijf de vader te laten bellen op het moment dat een van de kinderen ziek is. Het is toch echt heel normaal wel om de eerste handreiking naar de moeder te doen. Dat is zeker waar. Terwijl voor ons als collega's is dat veel minder logisch, omdat wij een minder flexibele job hebben. En in zekere zin ook... Maar soms juist flexibel. Ja, zeker. Het hangt er wel echt een beetje vanaf wat je thuis hebt afgesproken. En dan moet je nog steeds behoorlijk taboes doorbreken. Ja, zeker. Ik zit even te denken of ik dit nou al verteld had over hoe mensen dus reageren als Ruben alles doet. Nee, ja. Heb je dat verteld? Ja, heb ik verteld. Het is nog steeds een... Het beeld is toch nog wel een soort van klassiek, terwijl dat al bij de meeste mensen thuis al helemaal niet meer zo is. Nee. Gelukkig. Maar inderdaad, door school of door de opvang word ik als eerst gebeld. Maar ik vraag me ook af hoe dat komt, want je vult ook zo'n formulier in met nummers. En misschien heb ik mijn eigen nummer ook wel gewoon als eerst opgeschreven. Ja, zou kunnen. Maar ik weet ook wel een vriendin bij wie dat echt niet zo is. En toch is het... Allebei die nummers zullen wel geregistreerd zijn. En dan bellen ze toch vaak inderdaad de moeder nog. Ja, bij ons appen ze gelukkig eerst. In een groeps-app waar we allebei in zitten. Oh, zo. Wat een ouder-app. Ja, een ouder-app. In ieder geval op de opvang. Op de school niet. En ze hebben maar één keer gebeld dat ik een kind moest komen halen. En toen belden ze inderdaad mij. En daar was ik heel blij mee, want ik zat letterlijk in de straat. Ja, praktisch. Dus dat was fijn. Ja, ik ben benieuwd. Heb jij nog leuke anekdotes? Of heb je nog tips voor mannen? Daar ben ik eigenlijk wel benieuwd naar. Tips of waarnaar moeten ze echt mee? Waarvan denk je, daar moet je echt wel bij zijn? Sowieso. Altijd als je naar je kind gaat kijken, met een echo moet je samen doen. Dat vind ik gewoon echt leuk. Dat is ook echt een leuk moment. Ik heb bij ons al heel vaak geïntroduceerd of we alsjeblieft een disc-cam op kunnen hangen. Ja, dat kan je niet voor de privacy. I know, maar het is zo schattig. Op het Westerdok, op onze locatie van de praktijk, daar wordt veel geechoed. En daar hebben we best wel een glazen pijl aan de voorkant. En de voordeur is ook van glas. En het is zo vaak dat mensen naar buiten lopen. En dat ze in het begin nog een beetje zo, ja, doei, fijne dag. En dan voor de voordeur elkaar toch echt in de armen vliegen. Knuffelen, knuffelen, huilen. Dat er gekust wordt. Dat ik denk, oh ja, ik kan daar dus helemaal van smelten. Ja. En dan denk ik soms, sowieso niet mogelijk privacy technisch. Maar als je bedenkt hoeveel leuke, mooie, liefdevolle shots je hier zou kunnen maken. Ja. Ja, het zou echt een hitje zijn. Maar ja, dat gaat er even niet door. Wat vind ik dan nog meer? Ik heb zelf enorm veel plezier in de partnersessies bij de centering. Ja. En juist ook om die mannen op de centering manier betrokken te krijgen. Om heel erg in te gaan ook op hun idee van bevallen. En ouderschap. En daarin vind ik inderdaad de verandering waar we het net over hadden. Heel duidelijk voelbaar in het tien jaar dat ik nu aan het werk ben. Dus daar geniet ik meestal mega van. En als het dan gaat over concrete tips, dan zijn die heel vaak wel beval gerelateerd. Wat zijn jouw bevaltips voor mannen? Nou, ik denk mijn vlag en wimpel staat dus wel bovenaan. Dat mannen echt moeten proberen om niet in de medelijdende rol te gaan zitten. Ja, ik heb inderdaad opgeschreven. Geen wij medelijden, maar medeleven. Precies. En dit is precies wat ik tegen Ruben heb gezegd bij de bevalling van de eerste. Ja. Je mag echt geen medelijden met me hebben. En het is zo logisch, mannen, als jullie luisteren en nog een bevalling meegaan maken. Maar het is echt iets intens om je geliefde zo te zien. Want het gaat gewoon verder dan dat je het vaak al met elkaar hebt meegemaakt. In intensiteit, in uitputting. In alle facetten van de rauwheid van bevallen. Maar op het moment dat iemand medelijden gaat voelen, dan bevestig je eigenlijk die intensiteit. Of die misère, hoe sommigen het zouden noemen. Of welk woord je er ook aan wil geven. Daar is iemand gewoon niet mee geholpen. Want dan is het makkelijk om de handen erin te gooien, om niet meer te willen. Om paniek toe te laten. Om frustratie toe te laten. Om te vragen om dingen waarvan je aanvankelijk had gedacht dat niet te willen. En daar schiet je niks mee op. Nee, helemaal niet. Nee. Nee, dit klopt. En wat jij zegt over dat het heel heftig is. Ik heb even aan Ruben gevraagd, heb jij tips voor mannen? En hij zei, bereid je voor met een cursus of lees je in. Want dit is het grootste en bruutste natuurgeweld wat je ooit gaat zien. Ja. En dat is waar. Dat is waar. Ik vind dat, veel mannen omschrijven het wel als natuurgeweld. Dat is denk ik ook wel zo. Maar ik vind als vrouw, dat eigenlijk by far het allervetste wat je kan doen is, is om te bevallen. Ja, is bevallen. Op welke manier dan ook. Je hebt gewoon, er is negen maanden een kind ingegroeid, die komt eruit. Ja, niet op het moment zelf is dat niet leuk. Het is echt niet zo dat ik lacht op bevallen en dat ik dacht, zo wat vet dat ik dit aan het doen ben. Dat dacht jij zeker niet. Nee. Maar achteraf vind ik het echt het vetste wat ik ooit heb gedaan. En als er iemand bij zit en die zegt, nou maar ze heeft al twee nachten niet geslapen. Of één, nou één nacht. Veel mannen beginnen over één nacht niet geslapen. Ze heeft niet geslapen, ze begint nu wel moe te worden. Dit doet wel echt heel erg pijn, dit kan niet normaal zijn. Ze heeft een hele hoge pijngrens. Ja, die. Ja, die is gevaarlijk. Ja, die is gewoon drukkie jongens, weet je. Dat klopt. Dat geloof ik helemaal. Maar, dit is wel hoe het gaat. Dit is hoe het hoort. Ja, dit is hoe het hoort. En het is heel intens, maar het is ook normaal. Het hoort er ook gewoon bij. En ik vind tijdens een bevalling, ben je in principe, met uitzonderingen daar gelaten, niet aan het lijden. Leuk. Daarmee, ik ben het met je eens. Het is heel heftig, maar je bent niet aan het lijden. Je bent iets heel erg cools aan het doen. Soms, in sommige gevallen, wordt dat wel een soort van lijden. Dat is ook het moment dat wij ingrijpen. Dat is echt niet de bedoeling. Nee. Maar als je als man ernaast staat, dan heb je er heel veel meer aan dat je iemand toejuicht. Niet letterlijk, maar misschien gewoon bemoedigende dingen in spreekt. Dan dat je zegt, ze heeft het wel heel zwaar. Als je een marathon aan het rennen bent, heb je niks aan iemand die zegt, maar je hebt al ver gerend. Nou, je begint wel echt moe te worden. Voel je je kuiten nu? Ja. Hoe zaarer ben je, denk ik. Ja. Dat is echt heftig. Dan heb je natuurlijk geen zak aan. Dat wil je niet. Stel dat al die toeschouwers dat gaan doen. Nou, dan stopt iedereen. Dus je moet iemand hebben die zegt, kom op. Dit kan jij. Ja, je wil nog echt niet dat hij zijn vroege zela gaat toeteren om je toe te ruiken. Ja, maar goed. Ja, dat. Dus geen medelijden. Nog andere tips? Vind je jezelf ook niet zielig? Nee. Nou, dit had ik helemaal niet bedacht. Maar er komt ineens helemaal iets tot me. Ja. Gewoon dat je dan ergens zo binnenkomt. Ik kan me echt heel leefd herinneren waar dit was. Dat iemand de deur opende. Ik zei, hoe gaat het? Want dan vraag ik altijd, hoe gaat het hier? Ja, het is echt heel zwaar. Ik heb echt al uren niet geslapen. Ik begin ook echt een beetje last van mijn onderrug te krijgen. Ja, maar echt? Dat je echt denkt, dude. Jij echt? Oh, gaat het niet? En hoe is het met haar? Ja, nee. Kan ik ook heel slecht tegen. Geen medelijden met jezelf dus ook? Nee, medelijden met mezelf heb je ook niet zo veel aan. Ja, dit is echt een klassiekertje. Maar bedenk gewoon, met alles wat je eet en drinkt, knal er dan na een smintje in. Want je zit toch ook heel erg in elkaars aura. En barende vrouwen zijn heftig gevoelig. Als het gaat om geur, geluid, krakende dingetjes, smakkende dingetjes. You name it. Ja. Smintje erin. Geen koffie in de kamer. Nee. Oh ja, dat verhaal vertelt mijn moeder ook altijd nog over toen ze van mij aan het bevallen was. Dat ze toen met zo'n dienblaadje met het ziekenhuis eette. En dat dan die, hoe noem je dat ding? Wat je omhoog tilt. Ja, er zit een deksel onder het bord toch? Oh, ik weet alleen dat je dan recht deklochee. Ja, dat. Maar dat zeg je niet in het ziekenhuis. Deklochee? Nee, ik weet het niet. Maakt niet uit. En dat het dan omhoog ging en dat daar een rakbouw met sperziebonen lag of zo. En dat mijn moeder echt zei, hoe ze mijn vader de kamer uitstuurde. Nou, maar dat snap ik. Want als je aan het bevallen bent en er komt zo'n ziekenhuis eten geur ergemoed. Nou, dan breng je hem in z'n vader kop. Ja, nee. Als dat niet misselijk was, dan triggert hij hem nu wel. Ja. Nee, voor de rest verrasten mannen mij wel echt regelmatig. Waarbij ben jij verrast? Ja, toch ook wel dat stukje zelfmedelijden. Dat schattige, maar soms ook echt een beetje hulpeloze. Dat ze proberen nog terug te pakken naar bijvoorbeeld ideeën die in hun geboorteplan stonden. Waarvan ik wel echt kan zien dat we dat station heftig gepasseerd zijn. Dat vrouwen echt in een soort van radernij zitten. En dat er nu echt iets moet gebeuren. En dat hij dan toch mogen zeggen, maar schatje probeer nog een keertje diep in te ademen. Want dit is hoe je het wilde. Ja, vind ik ook heel lief. Vind ik lief. Ja. En ook goed. Ja, zeker. Want dan bewaak je dus het geboorteplan. O, zes. Ja. Zeker, zeker, zeker, zeker. Ja. Jij dan? Waarbij ik verrast ben? Nou, ik heb een keer een bevalling gehad. Als eerste een tip. Als je in bad gaat bevallen. Wij doen veel bevalling in bad. Ik heb altijd één tip voor mannen. Neem je zwembroek mee. Dat vind ik niet een tip. Dat vind ik een must. Dat vind ik gewoon een vereiste. Ja. Je hoeft dus niet in het bad. Ik denk dat de meeste mensen niet in het bad gaan. Mocht je wel in het bad willen als man. Trek even een zwembroekje aan. Een ronde broek. Iets. Ja, ik was het allemaal niet. Nee, ik heb hier ook wel echt inderdaad wel verschillende variaties opgezien. Ik heb dus een keer een bevalling gehad. En zij zat in bad. En toen, hij zat ook in bad dus. En toen moest hij plassen. Je zou denken, dan ga je even uit dat bad. Maar toen plaste hij in een maatbeker. En vroeg even of hij dat in de wc wilde gooien. Wie, jij? Ja, ik, de kraanwerker. Ik weet niet eens meer wie het gedaan heeft. Nee. Maar ik vond dat echt een drug te ver. Wacht even. Hij lag in dat bad met haar. Haar haalt hem eruit. Zijkt in een maatbeker. En hij vraagt zo aan iemand anders of hij die maatbeker in de wc wil kiepen. Ja. Oh nee. En ik was nog niet zo heel lang vloskundige. Dus ja, we hebben dat nog gedaan hoor. Nee, kom maar aan. Zou je dat nu nog doen? Nee. Hoe zou je reageren? Nou, ik denk, ja, ik ben best direct natuurlijk. Dus ik denk dat ik zou zeggen, ja, joh, ga anders gewoon even de wc plassen. Ik had zeg maar het maatbeker gedeeld en daar was ik al gestopt. Ja. Ik zit nu hier echt met verbazing te luisteren. Dit heb ik nog nooit gehad. Nee, ik ook nooit. Nee. Gelukkig. Nee, nee, nee. Ik vind dat wel in die ziekenhuiskamers überhaupt als mannen naar de wc gaan. Ja, ze mogen natuurlijk helemaal prima op die wc waar die... Doe even de deur dicht. Ja, doe even de deur dicht. Dat is toch heel vaak hoe ze dan zo tussen die wc door naar die wc rennen en alles open laten staan. Dat je ook denkt, oké, dan komen we nog met z'n half opgegeven z'n broertje terug. Ja, maar ik heb ook wel eens gehad dat iemand zei dat ik zeg maar een hoofd zag en dat die man zei, ik ga even plassen. Ja, wat? Ja. Nou, nee. Gewoon dat hij de kamer uit ging en dat ik zei, nee, niet doen. Nee. Nou, ik heb er zelfs, dat we in de badkamer waren, in bad, die vrouw lag daar in de badkamer. Hij zat er niet bij, maar hij ging wel gewoon in de wc ploppen. Die naast het bad zat. Die naast het bad zat. Hij ging niet even staan. Doen en leren. Ja. Dat vond ik ook verrassend. Ja. Maar een beetje in de categorie uitwerpselen. Ik weet van een collega, dat er een keer gevraagd is om, dat hij zat met haar in bad. En ja, als je in bad baart, dan krijg je daar ook altijd een schepnetje bij geleverd. Ja, visnetje. Visnetje. Want het kan soms zijn dat er toch net een beetje ontlasting mee komt. Wat compleet normaal is, waar mijn enthousiasme eigenlijk ook alleen maar van groeit. Want het is gewoon een heel goed teken voor het proces van de bevalling. Maar voor de rest is het wel iets wat je gewoon even lekker uit het zicht wil hebben. Even met het netje eruit. Even met het netje eruit. Waarbij hij dus heel pontificaal dat schepnetje aan haar gaf, aan de zorgkundigen. Waarom? Als zij het even kon doen. Maar ja, zij was ondertussen ook gewoon andere dingen aan het doen. Ik ben weer aan het luisteren. Haar aan het coachen. Er was nog geen kraamverzorgster binnen. Waarop ik weet dat zij echt heeft gezegd, ja, sorry, maar dit kon jij net zo goed doen als ik. Ja, absoluut. Ja. Ik ben niet bijzonder bevoegd of zo, om bekwaam om te scheppen. Ik durf wel te zeggen dat wij een bovengemiddelde bekwaamheid hebben om ontlasting te scheppen. Om poep te scheppen. Ja, dat is wel waar. Maar ja, nee, zeker weten waar. Zij kunnen heel goed meedoen. Ja. Dat is waar. Ik heb ook een keer een situatie gehad. Kijk, ik denk gewoon, soms zijn er natuurlijk mannen die graag grapjes maken. En op een gegeven moment is het niet... Je hebt gewoon soms dat je denkt, joh, dit wordt een beetje ongemakkelijk. Dus mensen die dan steeds of zitten te kletsen, terwijl dat duidelijk niet meer gewenst is. Of dus heel veel grapjes maken. Nou, zo had ik een keer een bevalling en zij had het gewoon best zwaar om het ons ontzettend over te geven. En toen zei hij, ja, hallo, dit is mijn haché van gisteravond. Dat was, denk ik, een grapje. Maar het viel natuurlijk niet helemaal lekker. Nou, dat was wel weer niet lekker gevallen. Nee, haché. En toen, op een gegeven moment wilde zij een ruggebrek. Ze had het echt zwaar. Het duurde allemaal lang en het was best wel intens. Nou, dus zij kreeg een ruggebrek. Er was een verloskundige op de kamer. Een anesthesist. En ik, natuurlijk. Wij waren allemaal vrouwen aan het bevallen. En die man, die zei een paar keer gewoon, ik ben zo blij dat ik geen vrouw ben. Ik ben echt zo blij dat ik geen vrouw ben. Echt gewoon meermaals. En wij keken op een gegeven moment allemaal een beetje geïrriteerd naar hem van, gast. Hou je mond, joh. Ja, we staan hier met z'n allen. Ja. Terwijl het ook lief bedoeld is. Nou nee, het was meer z'n eigen opluchting, hoor. Opvallend. Ja. Ik snap ook wel dat hij blij was op dat moment. Ja. Maar ja, dat was niet echt handig. Nee. Verder was hij hartstikke lief, hoor. Maar het was een beetje onhandig. Ja, er zijn wel meer onhandige dingen van het moment. Je bedoelt het echt super goed. Maar het komt gewoon niet altijd even goed over. Nee. Ik vind ook gewoon wel, er zijn best wel wat mannen die toch ook gaandeweg dat proces over hun eigen ongemakken gaan praten. Dus, ik ben moe, ik heb last van m'n rug, wil je niet te hard knijpen, you name it. Ja. Ik snap het wel. Maar alles is minder erg dan wat zij ligt aan het doen daar. Ja. Ja. Maar gelukkig hebben de meeste mannen dit natuurlijk gewoon heel goed door. Heel goed door. En dat is heel lief. Super lief. Ruben zei ook nog tegen mij, je hebt gewoon het gevoel dat je niks kan doen en je moet accepteren dat je het niet kan overnemen. Ja. Maar dat laatste is denk ik heel belangrijk, want alles wat je daarvoor zegt is gewoon, dat probeer ik mannen ook altijd echt op het hart te drukken, je voelt je mega machteloos. Ja. Maar je doet alles wat je kan doen, want je bent er namelijk. Jij bent haar vertrouwde paar ogen in de kamer. Jij bent degene op wie ze zich kan focussen, die ze kent, die ze vertrouwt, tegen wie ze zich misschien ook net even anders kan uitlaten dan wat ze tegen ons kan doen. En dat is alles wat je moet doen. Ja en als ik voor mezelf spreek, had ik het zonder hem ook nooit kunnen doen. Nee. Ja goed, natuurlijk wel, want dat moet dan, maar ik was heel heel heel blij met hem. Ja. Ook al had hij misschien het idee dat hij dus niet alles kon doen, hij mocht echt niet weg. Nee. Nee, het liefst. Ja. En ik vind het ook altijd heel schattig, je hebt toch ook best wel vaak dat mannen even naar je toe komen en dat ze je even apart nemen en dan toch zeggen van, is dit echt normaal? Ja. Ja. Gaat het echt goed? En dan toch echt met tranen in hun ogen staan ook. Ja. Omdat ze denken, jeetje jongens, is dit het echt? Ja. Maar ik snap het ook wel, want je ziet gewoon je geliefde door iets heel heftigs gaan en wij zitten daar gewoon rustig naast. Ja. En denken, nee dit gaat prima. Nee, er is niks aan de hand. Nee. Gaat echt oké. Gaat echt oké. Het is wel dat je zelf denkt, nou dat kan echt niet normaal zijn. Nee. Maar ja, is het wel? Is het wel? Ik denk dat we moeten afronden, want we kunnen denk ik wel een uur lullen over mannen. Ja, zeker. Of woordverveling ook. Ja. Ja. Ja, ja, ja. Ik zat aan het denken, hebben wij nog een vraag gegeven deze week? Nee, we hebben geen vraag. Jammer. Ja. Ja. Helaas. Ik zat nog heel even in de naastijd van onze vorige, we hebben er dan net nog wel even wat in de naastijd van onze vorige aflevering hadden over iets wat een oud cliënt hoorde zeggen. Ze haalt namelijk gehaald thuis over de kraamzorg en over die tijd die ze beleefd hadden. Toen moesten we zelf nog denken aan, het gaat ook over mannen dit namelijk hoor. Ze had een heel duidelijk plan met haar man gemaakt over de verdeling thuis. Dus er was een structuur bedacht waarop zij zou kunnen slapen. Want slapen was voor haar gewoon heel belangrijk. En dat hij bepaalde voedingen zou doen. Hij zou dan in de ochtend weer slapen. Die kraamzorgster was het gewoon echt vaarlijkant niet mee eens dat hij in bed lag. Dus wat ging ze doen? Het huislof zuigen. Maar ook met name dus in de slaapkamer waar hij lag te tukken. Nou ja, zeg. Ja. Want ze zei later tegen haar, ik vond het gewoon heel erg bot dat hij gewoon in bed ging liggen. Dit was toch hun plan samen? Dit was hun plan samen. En vraag ik hem even wat het plan samen is. Hij heeft haar weggestuurd. Ja, dat begrijp ik wel. Ja, ik snap dit ook helemaal. Maar goed. Jongens, voorzien ons van luisteraarsvragen. Want dat vinden wij eigenlijk hartstikke leuk om wel nog even te behandelen. En dan denk ik dat het tijd is voor de affirmatie. Nou, dat denk ik ook. Jij hebt hem voorbereid toch? Ik heb hem voorbereid. Ik neem je even mee naar het hoogtepunt van de bevalling. Oh, sorry. Ik dacht gewoon meteen aan iets anders. We hebben het één keer op een mannen en we gaan het meteen op een hoogtepunt hebben. Dit is echt Marike en een half glas wijn. Sorry. Je bent er bijna. In de stomende badkamer drijf jij de laatste 60 minuten je kind uit in een bad. Een tomatenrood hoofd, je ogen dik en je haar plakt ergens op je voorhoofd. Er lijkt geen einde aan te komen. En als er nog iemand zegt, je bent er bijna, zou je ze het liefst door de kamer trekken. Op dat moment denk je, het kan echt niet erger. En je hoort hem zijn keel schrapen. Hij zegt, mag ik je hand even loslaten? Ik ben een beetje moe. Als dit gebeurt, adem dan nog een keertje diep in en denk, al komt het nog zo ongemakkelijk. En bom uit de slot. Hij bedoelt het echt niet over. Dat is wel waar denk ik. Is ook zo. Er komen gewoon heel vaak momenten dat ook bij partners in algemene zinnen de vermoeidheid toeslaat. Dat er dingen gezegd worden waarvan je echt denkt, had je hier niet beter over na kunnen denken. Ja. Maar dat bedoelen ze echt niet. Nee. Het is rete spannend. Het is rete spannend, ook voor hen. Het is een beetje lief. Ja, precies. Nou top. Volgens mij was dit hem. Ik denk het ook. Ja, dit was de aflevering voor deze week. En leuk dat je luisterde. Weer deze week naar het Geboortekanaal over de mannen. En heb je nou een vraag aan ons, want daar zijn we dus doorheen. Of een opmerking, dan kun je dat laten weten via Instagram. En je kunt ons vinden onder het Geboortekanaal. Zeker. En mocht je nou geluisterd hebben en er hopelijk ook van genoten hebben, geef ons dan vijf sterren. Of een invalvier. Vijf. Vijf. Op de streamingsdiensten, de Spotify, Podimo en op podcast staan we inmiddels. Google podcast. Google podcast. Dit is echt een ever ending. Want op het moment dat we meer likes krijgen, worden we ook voor de rest van de wereld een beetje zichtbaarder. Zeker. En dan horen we elkaar weer volgende week. Volgende week. Nou, jullie horen ons. Ja. Waar gaan we het over hebben? Weet ik niet. Ik weet het wel. O, waar hebben we het over? Placentas. O, ja! Placentas. Ja. Nou, daar hebben we genoeg over te vertellen. Zeker weten. Dus, heb je leuke foto's van ons met je placenta? He? Stuur het op. Heel leuk. Stuur het op. Dan hebben we een leuke clipper voor de volgende aflevering. Nou, tot later. Later.