Home Page
cover of De schildpad met haast
De schildpad met haast

De schildpad met haast

Renate Visser

0 followers

00:00-02:28

Nothing to say, yet

2
Plays
0
Shares

Audio hosting, extended storage and much more

AI Mastering

Transcription

The turtle woke up one morning and realized he was in a hurry. He tried to stop but couldn't. He wrote a letter to the snail asking for help. The snail advised him to fight against the hurry and fold it up until it becomes insignificant. The turtle followed the snail's advice and finally got rid of the hurry. He thanked the snail and forgot he had ever been in a hurry. Op een ochtend werd de schildpad wakker en merkte tot zijn schrik, dat hij haast had. —Hola! riep hij, maar voor hij iets kon doen, was hij al op weg. Hij jammerde en snikte, en sprak zichzelf af en toe ernstig toe, maar het hielp niets, hij had haast. Op een ochtend werd de schildpad wakker en merkte tot zijn schrik, dat hij haast had. —Hola! riep hij, maar voordat hij iets kon doen, was hij al op weg. Met grote snelheid schuifelde hij vooruit, en tegen de middag was hij al een heel eind verder. Hij jammerde en snikte, en sprak zichzelf af en toe ernstig toe, maar het hielp niets, hij had haast. Ten einde raad schreef hij een brief aan de slak. —Veachte slak, tot mijn grote verdriet heb ik haast, wat moet ik doen, vlug! de schildpad. Aan het eind van de avond dwaffelde een langzame nette brief voor zijn neus neer. —Dierbare schildpad, wat een tragedie voor u, haast is zo vreed, strijd tegen hem en versla hem, vouw hem op, tot hij een onbeduidend propje is, stop hem vervolgens in de grond, blijf vooral kalm, als u en ik onze kalmte zouden verliezen, wat dan? de slak. De schildpad vouwde zijn haast zo kalm mogelijk op, laat in de avond was hij daarmee klaar. Hij stopte het onbeduidende, maar nog wel rusteloze propje in de grond. —Inderdaad, dacht hij, nu heb ik geen haast meer. Hij bleef die nacht staan waar hij stond, hij deed zijn ogen dicht, en hij zuchtte zelfs niet meer. Hehehe, was het enige, wat hij nog dacht. De volgende dag schuifelde hij heel kalm terug naar de eik, waaronder hij woonde. —Eigenlijk, dacht hij, moet ik de slak bedanken, maar niet te vlug, pas over geruime tijd, en kalm en bedaard vergat hij, dat hij ooit haast had gehad.

Other Creators