PODCAST FINAL CUT + EDIT

Sushi? That's what my ex-wife called me. Cold fish. Hey, idiwa. You say you on the iris, Mr. Teka? Got the wrong guy, pal. You say you Blade Runner? Tell him I'm eating. Ryan, huh? Nee, dat was ik. We zijn klaar. Nu naar de intro. Welkom, iedereen, bij Just Yassin. Ryan, huh? Beginnen we met de intro? Of doe ik nu zomaar? All those moments will be lost in time. Like tears in rain. Time to die. In a rainy, neon-bright L.A., retired cop Rick Deckard, a.k.a. The Tech, is forced to return to duty to hunt and kill four rogue humanoid robots called Replicants. During his hunt, he falls for another rogue Replicant called Rachel, and is forced to face the question of what makes a human, a human. Nice work. Nu de intro dan. Welkom, iedereen. Welkom, welkom. Naar onze eerste en laatste podcast, Just Yassin. Vandaag praten we over de Blade Runner. Met mij. Met ons. Is dit Blade Runner? Cut, cut. Welkom, welkom iedereen. Welkom naar onze podcast, Just Yassin. Vandaag ben ik jouw host, Selina. En naast mij heb ik... Lennon. Soraya. Goedemiddag, ik ben Adil. En... Luna. Onze mooie geluidsman. Vandaag gaan we over de film Blade Runner, uit 1982. Maar eerst, laten we beginnen met een filmreview. Heel goed. Naast mij... *** Oké, laten we praten over het symbolisme van ogen in de film. Want in het begin, we beginnen met een allseerlijke oog van Deckard. En, wat moeten jullie zeggen over dat? Ik denk dat Oner een behoorlijk interessante theorie had over dit, eigenlijk. Oner, alsjeblieft. De manier waarop ik het zie, de manier waarop ze het interpreteren in de film... ...is dat de ogen een soort van de rand van de ziel zijn. Je kunt heel veel vertellen door iemand in het oog te kijken. Je hoort het heel veel. Kijk me in het oog en vertel me dat je niet liet. Zulke dingen. En ik denk dat je het in de film weer en weer ziet. Heel erg bedankt, Oner. Diego, wat moet je zeggen over de testen die ze doen met de oogscanners? Hoe denk je dat dat een soort symbolisme in de film veroorzaakt? Goede vraag. De manier waarop ik de oogscanners zag, was een manier om de mensen van de replicants te verstellen. De replicants zijn bijna identiek met de mens. Dus de enige manier waarop je kunt vertellen of een replicant geen mens is, is door het oog. Ze hebben een test gedaan, zodat je een antwoord kunt triggeren van de verschillende vragen. Om te zien hoe ze zouden reageren. Want je kunt makkelijk lachen, maar de oogs kunnen niet lachen. Dat is hoe ik het zag. Dat is een hele leuke vraag. Je kunt makkelijk lachen, maar de oogs lachen niet. De oogs lachen nooit, chico. Oké, verkeerde film. Er is ook een theorie. In de film zien we dat er oogjes zijn. En dat hun ogen reflectief zijn. Wat voelen jullie als ik zeg dat de ogen niet alleen zien, maar ook uitleggen? Wat is een emotie, wat is een gedachte dat in je hoofd komt? Lennon. Ik denk dat de ogen van de replicants in deze film gemaakt zijn. Dus ze hebben geen menselijke eigenschappen, dus kunnen ze dilateren. En in die zin kun je meer zien over ze door hun ogen dan door hun hoofd. Is dat het testpunt? Omdat ze niet kunnen dilateren? Ik denk het wel. Ik zie Rachel's ogen niet dilateren. Oh, ik wist dat niet. Oké, dat is eigenlijk behoorlijk interessant. Dat is een goede analoge. En zien jullie ook hoe Roy Batty zijn leven wilde vergroten? De eerste persoon die hij bezocht was de createur die zijn ogen creëerde. Waarom denk je dat hij die persoon bezocht? Zoals Roy zegt, mensen gaan niet geloven de dingen die ik heb gezien met je ogen. Dus hij ging daar gewoon om hem te proberen voor zijn boss. Want de ogen zijn het grootste deel van het testpunt om te zien of ze menselijk zijn of niet. Dus als je ziet wie je ogen heeft gemaakt en wie weet wie de rest van je lichaam heeft vervoerd. Dus ik denk dat het gewoon de vervoerder was. Ja, de vervoerder. In de film zeggen ze ook dat de creatoren een heel moeilijke persoon zijn om te bereiken. Dus daarna, wanneer ze de ogen van de persoon krijgen, krijgen ze informatie over de man die de lichaam maakte en alles. En de manier om door te komen naar de creator is door een testpunt. Dus hij is heel moeilijk om door te komen. Dus ja, hij is gewoon een vervoerder. Een heel interessante scene. Ik heb nog één meer idee. Ik heb vergeten wie Sebastian is in de film. Wat hij doet. Maar hij leidt hem naar Tyrell. Hij werkt bij Tyrell. Ja, ik heb vergeten wat hij maakte. Maar de man met de ogen is de man in de IJskave. Sebastian is de man die de lichaam maakte. De man met het huis en alles. Ja, hij maakt de robot. Want er was ook één scene waar J.F. Sebastian tegen Roy zei dat hij een deel van hem was of dat hij een deel van hem was. Ja, hij zegt er iets over. Omdat hij een conditie heeft dat hem sneller maakt. Ja, ik denk dat hij dat maakte. Ik denk dat hij mentaal gestunt is. Dat hij mentaal gestunt is. Dus hij zei dat hij niet in de ruimte kon komen omdat zijn voren te snel groeiden. Ik denk dat hij erg kinderachtig is. Hij is heel zacht en simpel. Hij is een heel simpel man. Dus ik denk dat hij mentaal gestunt is. En dat is waarom hij niet in de ruimte kon komen. Maar hij was zacht genoeg om nog steeds de robot te maken. Omdat hij een beetje zacht is en gewoon onrechtelijke dingen doet. Maar hij ziet de onrechtelijke dingen niet. Dat brengt ons naar onze volgende aflevering. Omdat onrechtelijke en rechtelijke, wat betekent dat? Laten we praten over de scene van Deckard en Rachel. Waar Deckard vreselijk Rachel kuste. Soraya, heb je iets te vertellen over deze scene? De eerste vraag die me opvalt is... weten we of Deckard zelf een mens is? Ik denk dat dat betekent voor deze scene. Want zou hij als mens een replicant kussen? Of deed hij dat omdat hij zelf een replicant is? En betekent dat ook? Veel gedachten, veel vragen. Ja, ik heb veel vragen. Deckard heeft geen romantische of vriendelijke verbinding met mensen. Hij heeft alleen een verbinding met Rachel. Ja, de replicant. Dus ik denk dat hij iets van zichzelf in haar zag. Omdat hij een replicant is. Ja, want eerst dacht hij dat ze ook mens was. Dus als hij haar als mens kon zien... dan bewijst dat replicanten misschien wel... op een of andere manier mens zijn. Als hij haar als mens kan zien... dan kan hij zichzelf ook als mens zien. Want hij heeft zelf nooit een test gedaan. En ik heb honderd vragen voor hem. Ja, want dat zei jij. Want hij wilde zelf ook niet testen. Dus dat kan iets bewijzen. Denk je dat zijn motieven om haar te kussen... uit sluiting, verlies, zin, lonelijkheid... Ja, het moet op een of andere manier zin zijn. Omdat het niet zo is dat hij in liefde met haar is. Maar ze zeggen wel dat ze elkaar lief vinden. Hij maakt haar zin en ze zeggen het aan elkaar. Is dat echte liefde? Hij maakt haar zin? Hij maakt haar niet zin. Hij zegt dat hij haar lief vindt en ze zegt dat ze haar lief vindt. Zo maakt hij haar zin om me te kussen? Dus denk je dat het echte liefde is? Ze gaat met hem mee. Ze blijft met hem. En ze zegt het op haar eigen zin. Of denken ze dat het liefde is? Ik denk dat hij de mogelijkheid opent om het aan elkaar te zeggen. En ik denk dat hij haar vermoedelijk maakt. Denk je dat ze hem ook als een mogelijkheid kunnen zien om nieuwe herinneringen te creëren? Omdat hij de reden was dat ze vond dat alles wat ze dacht was haar leven, eigenlijk een lie was. Dus denk je dat dat een invloed heeft? Diego, wat denk je? Ik denk dat dat een goede vraag is. Het feit dat ze herinneringen kunnen maken. Ik denk dat het een heel belangrijke ding is. Want deze herinneringen zijn anders dan de andere herinneringen. Omdat ze herinneringen hebben geïmplanteerd. Waardoor ze denken dat ze mens zijn. En de vraag of ze nieuwe herinneringen kunnen maken is een goede vraag. En het wordt niet echt geantwoord in de film. Maar het is zeker iets wat je aan het einde hebt. En als jij het zou antwoorden, wat zou je antwoord zijn? Wat denk je? Ik denk dat ze zeker herinneringen kunnen maken. Het zal anders zijn dan hoe wij herinneringen maken. Of hoe wij terugkijken op die herinneringen. Maar het is zeker iets nieuws. Maar denk je dat dat de reden is dat ze met hem bleef? Niet precies. Ik denk dat het iets nieuws is, iets anders. Ze weet niet wat ze is. Hij weet het ook niet helemaal. Dus ze gaan het ontdekken. Kijken hoe ver ze komen. Denk je dat mensen de sluiting nodig hebben? Net zoveel als replicaties? Onuf, wat is jouw gedachte? Ik denk niet zoveel. Als we terugkijken op de vorige vraag. Zolang ze denken zoals mensen, betekent dat niet dat ze als mensen behaven. En ik denk dat de sluiting nodig is. Dat is een grote vraag. Maar ik denk het niet. Ik denk dat het meer om de emotionele aspect is. En ik denk dat de replicaties emoties missen. Op een of andere manier tenminste. Ze missen emoties. Maar je zag Roy, Baddy en Pris. Kiss, bijvoorbeeld. Hij was haar liefste interesse. Hoe zie je dat? Want ze ontwikkelden uiteindelijk. Of ze begonnen te ontwikkelen. Een emotionele verbinding. Precies. Wat is jouw gedachte? Ik denk niet dat het een emotionele verbinding is. De manier waarop ik het zag. Het is meer zo dat het een proef is om mensen te repliceren. En ik denk dat het behaviorisme is. Om menselijk te zijn. Om te doen zoals een mens. Dat is de manier waarop ik het zie. Ik heb een idee. Bij het einde, toen Pris dood is. Roy zegt doei. Hij krijgt zijn sluiting. Dus ik denk dat ze bij het einde van de film emotioneel genoeg ontwikkeld zijn. Om de emoties te voelen, maar ze niet te begrijpen. Want het zijn nieuwe emoties. Dus ik denk dat ze ze ontwikkelen. Ik denk dat ze ze hebben. En dat ze ze ervaren. Daarom slaat Roy Dek op het einde. Want hij voelt dat de dood een belangrijke deel van het leven is. Hij begrijpt het. Het is heel emotioneel. Ja, de dood is een belangrijke deel van het leven. En dat was het punt waarop ze emoties konden voelen. Of ze begonnen te voelen emoties. Alles wat er eerder gebeurde. Je zou denken dat ze emoties hadden. Dat ze mensen vervielen. Maar ik denk dat dat het punt was. Ik heb een idee over de relatie tussen Roy en Brits. Want ik denk dat ze aan het begin samen zijn. Want ze moeten samen zijn. Ze moeten elkaar hebben om te overleven. Daarom is Leon er. Dus ik denk dat ze samen zijn. Uit nood. En dan ontwikkelen ze emotionele verbindingen. Uit samen zijn. En het menselijke leven ervaren. Zo menselijk mogelijk. Dat was een heel mooie analogie. Heel erg bedankt. Een rondje applaus, alstublieft. Dat was heel mooi. Dus spreken we van menselijke identiteit. Menselijkheid. Laten we even naar de afspraak gaan. Is Deckard een replicant? Ja of nee? Ik ga laatst. Ik denk dat het voor interpretatie is. Ik denk dat dat ook het punt van de film was. Om iedereen zijn eigen oplossing te hebben. Volgens mij zou het het interessanter maken om een replicant te zijn. Maar ik denk dat hij waarschijnlijk een mens is. Want dat is wat ze initiëren. Je eerste gedachte is dat hij een replicant is. Maar dat zou het interessanter maken. Laten we zeggen dat we het niet openblijven voor interpretatie. Laten we het gewoon interpreteren. Het is zo slecht geïnterpreteerd. Dus Diego, kun je me iets vertellen over hoe hij zichzelf niet testen? Denk je dat Deckard een replicant is? Betekent dat het zelfs? Ik zou zeggen dat het zelf niet betekent. Natuurlijk geloof ik in wat Therese zei. Dat ze het afleggen aan interpretatie. Mijn interpretatie is dat het zelf niet betekent of hij een replicant is of niet. Ze laten gelijk of zelfs meer tekenen van de mensheid. Zoals je kunt zien in de laatste scene. Roy is de persoon die je het meest kunt vergelijken. Hij heeft de meeste mensheid laten zien. En ik denk niet dat het echt betekent. Zolang het niet in de weg komt van andere mensen. Of van andere mensen geloven. Waarom niet? Maar het deed het wel, toch? Hij is een bounty hunter voor replicants. Dus als hij een replicant is, dan slaat hij zichzelf op. Misschien houdt hij niet van zijn eigen soort. Misschien wil hij niet een replicant zijn. Of misschien weet hij het nog niet. Ik denk niet dat hij een replicant was. Ik denk niet dat hij wist dat hij een replicant was in het begin. Ik denk dat hij door het hele film... Ik kan niet zeker zeggen dat hij ontdekt dat hij een replicant is. Maar hij gaat door dat proces van ontdekken. Oké, wat doe ik hier? Wat wil ik doen? Ik denk dat hij gewoon naar Rebecca wil gaan. Rachel. Oh, ja. Nee, ik denk dat het wel betekent of hij een mens of een replicant was. Want zijn werk is om replicants te sluiten. En zijn boss... De manier waarop hij ze spreekt, is... Hij praat daarnaartoe. Hij ziet hem niet als een gelijk. Wat ik denk kan zijn... Een deel van de relaties. De dynamiek van de boss en de employee. Maar als de notoriëste replicant-killer een replicant is, dan speelt dat een belangrijke rol in zijn leven. Dat is een geweldig punt. Maar wat is er met de unicorns? Oh, oh, oh. Ik weet het wel. Dus we zien de unicorns... Wie was het die de unicorns voldeerde? Jaf. Ik denk dat het symboliseert de manier waarop hij voelde. Want unicorns symboliseren vrijheid en je eigen uniekheid. Dus dat is waar de unicorn voor staat. Ik denk dat het ook een belangrijke... Dat het een belangrijke rol speelt in deze film. Ik denk dat de unicorn een geïmplanteerde herinnering is. En Gaf voelen de origami-unicorns, is bewustzijn dat hij een replicant is. Dat is waarom ik al weet dat Jack een unicorn had. Het kan een coincidence zijn, of niet. Ik denk dat niets een coincidence is in deze film. Want het heeft veel plotselen, veel dingen voor interpretatie. Ik denk dat dat het hele punt is. Ja, ik zou het meenemen. Ik denk dat de directeur dit op zijn eigen doel heeft gedaan. Dus je kunt de theater met de ideeën zelf verlaten. Dus je kunt de gaten vullen. Je kunt een mening vormen. Omdat, zoals iedereen weet, of niet weet, de film gebaseerd is op een boek. Androids Droom van Elektrische Vleugels. En ik denk dat het boek philosophischer is. En het belangrijkste punt is om te bepalen of deze replicanten menselijk zijn of niet. Ja, en een karakteristiek van een boek is ook dat het veel open blijft naar je eigen interpretatie. Omdat je deze karakters niet kunt zien. Je kunt ze zien binnen je eigen mind. Dus dat komt weer terug naar het punt van een boek lezen in plaats van een film te kijken. Als we praten over interpretatie, als je naar de film kijkt, de manier waarop het ontworpen is, het werd in 2019 ingesteld. Als je naar 2019 kijkt, vijf jaar geleden, zie je er een aantal vergelijkingen van van wat ze in de film toonden tot de ervaring van 2019? Ik denk dat moralisch en sociaal er een aantal zekerheden zijn. Uiteraard de overdramatisatie van de toekomst, de toekomstige, post-neo-noir, al die dingen, zoals de heel toekomstige samenlevingen, is helemaal niet zeker. Want waar zijn onze vliegtuigen? Nog steeds wachten. Maar we hebben AI, wat een beetje... We hadden geen AI in 2019, toch? Nee, we hadden. Ja, we hadden. Het was nog steeds ontworpen. Het is niet ontworpen nu, maar... Het is niet ontworpen nu, maar het was rond. Oké, dan laat ik het zo vragen. Misschien niet precies 2019, maar misschien rond die tijd. Want de volgende film is 20... 49. Maar probeer het niet alleen te zien hoe we vliegtuigen zien in de film, maar meer hoe de samenleving zich toont in die film en hoe zie je de samenleving nu? Ik vind het zo, ja. Dat is een beter vraag. Het is erg kritisch over kapitalisme, deze film, die nu meer relevant is dan... Nou, misschien niet meer relevant dan in de jaren 80, maar ik denk dat de ontworpenheid van bedrijven nu meer rampant is dan toen en meer duidelijk en duidelijk is. En ik denk dat deze film deze duidelijkheid van ontworpen toont. Dat is heel mooi. Wat is er met de cultuur? Kunnen jullie daar iets over zeggen? Ja, ik denk... Tijdens je brainstorming had je een idee over de melting pot en... Ja, dat we... Ja, over de cultuur, dat het heel divers was. Ik denk dat dat nu meer juist is dan het was in de jaren 80. En dat helpt ons om verschillende culturen te begrijpen. Denken jullie dat het ontworpen van de melting pot in onze samenleving ons helpt om... in deze film dan... Het helpt de mensen om de ontworpen te begrijpen. Nee, ik denk... Deze film focusteert specifiek op de klasstrijd en ze maken de ontworpen voor de klas. Dus het is niet zo'n race-ding. Het is zeker een klasstrijd tussen replicants. En ik denk dat het werken van de corporeel niveau van de mensen in deze film... Het is niet zoals... Ze zijn anders omdat ze er anders uitzien. Ze zijn anders omdat ze fysiek anders zijn, in mijn gevoel. Dus om onze stappen terug te trekken voor de vraag die Onur stelde over of androïden mensen zijn en over de novel Do Androids Dream of Electric Sheep? We hebben hier... Ik zal jullie een woord vertellen. Ik zal jullie de betekenis vertellen. En ik zal jullie vragen wat jullie ervan denken. Mijn vraag. Zijn androïden mensen een decoratieve persoon? Is hij een replicant? We hebben hier... Sentience. Oké? Sentientisme is een ethische zin die sentiënte mensen plaatst in het centrum van de morale zorgen. Dus eigenlijk alle levende dingen die denken en voelen moeten worden moraal behandeld. Dat is wat we zien met vegans bijvoorbeeld. De reden dat ze geen vogels of dieren in het algemeen vermoorden is omdat ze sentiënte zijn. Omdat ze voelen. Ze denken. Ze... Ze ervaren. Denken jullie dat we iets kunnen vermoorden dat sentiënt is? Zou dat moraal juist of fout zijn? Als deze vraag alleen op sentiënten afhoudt dan vind ik het erg grijs. Omdat planten zien planten voelen. Planten schreeuwen als je ze haalt. Dat is een recente ontwikkeling in de wetenschap. Maar het is een ding. Dus ze zijn... Planten schreeuwen? Ja. Gras schreeuwt als je het haalt. Never. We doen dit al. We nemen nooit weer een bloem. We doen dit al. We doden zoveel dieren. Ja. We doen het al. Dus ik denk niet dat het een vraag is. Als je het alleen op sentiënten afhoudt kun je niets doden wat niets moeilijker maakt. Maar in deze film is het niet sentiënten. Het is hoe ze worden gemaakt. Ze nemen hun sentiënten niet in zicht. Ja. Een groot deel van het is dat ze niet menselijk zijn omdat ze geen eigen herinneringen hebben. Dat is ook zo. Maar wat is er met Rachel? Rachel heeft herinneringen die niet zijn haar eigen. Ja. Maar ze ervaren ze als hun eigen. Dus de vraag is zijn ze haar omdat ze ze ervaren of zijn ze haar omdat zij ze ervaren hebben? Wauw. Dat is een diepe vraag. Wauw. Wacht. Wat was je vraag alweer? Zijn de herinneringen die ze ervaren haar omdat ze ze ervaren als herinneringen of omdat zij ze ervaren in het leven om ze herinneringen te maken? Ik bedoel het is het geval dat je jezelf ervaren en je eigen ingang neemt. Zoals ze niet kon beheersen wat er in de herinneringen was die al gemaakt waren zodat ze niet echt haar waren. Maar dan is de vraag hoe zou je weten dat ze niet haar waren zonder te zien de bestanden zoals DEC deed? Nou, zonder de bestanden zou je het niet weten. Ze weet zelfs niet zelf. Ja. Maar DEC is een politieagent dus ze heeft toegang tot die bestanden. Als je Rachel ontmoet en ze vertelde een verhaal van haar jeugd dan zou je niet weten dat ze in haar herinneringen waren. Dus dat is een van de vragen. Denken jullie dat Rachel een mens zou worden als ze nooit DEC had ontmoet? Ik bedoel ze was technisch gezien een mens voordat ze DEC had ontmoet want ze wist niet dat ze een agent was. Het was daarna dat toen hij de test deed dat is toen ze het ontdekten en later hij vertelde haar dat ja, je bent een replicant. Dus ze zou beter geweest zijn zonder hem misschien gewoon leven in de delusie dat je een mens bent. Het zou haar hier hebben gemaakt. Ignorance to be a bliss. Ja, precies. Maar het is interessant dat je dat zei want je zei Diego dat ze een mens was ja voordat ze DEC had ontmoet. Ja, maar dat is wat ik vind het leukste aan deze film is dat we deze discussies en vragen hebben waar we de lijn draaien waar we iemand registreren als ok, ze zijn genoeg menselijk of genoeg sentiënt. Voor mij Rachel is genoeg sentiënt of ze is een deel van ons. Ze is genoeg menselijk. Ik heb iets. Als jullie kijken naar de vraag of ze genoeg menselijk is of niet waarom niet kijken naar de vraag of ze genoeg menselijk is in deze wereld is het een arbitraire vraag want er is geen definitie van menselijk. Het is gewoon ik denk als je herinneringen niet van je zijn dan ben je niet menselijk maar ook als je deze herinneringen ervaart dan ben je dus het is nog steeds vreemd. Het is gewoon het is niet menselijk of niet menselijk. Laten we praten over de aflevering met Rob en Roy. Je naam is Roy. Dit is Rob. Excusez-moi. Ik weet hoe het voelt. Met Roy Batty en Dekking. Smash. Smash je pat. Oeh. Oké. De aflevering met Roy en Dek. En Dek. Wie wil er iets over zeggen? Uhm. Ik doe. Zijn beroemde lijnen zijn Roys beroemde laatste lijnen waren iets met het is tijd om te doden. Wat was het? Uh. Herinneringen verloren in tijd zoals pijn en regen. Tijd om te doden. Ja. Dus de wondervolle 80's. Ja. Dat is ja. Dus dat is de beroemde lijn van de hele film. Uhm. En dat is ook erg belangrijk want het bewijst dat Roy als replicant zelf uiteindelijk de meest menselijke creature in de hele film is. Uhm. En dat is ook een soort antwoord op de belangrijkste vraag. Zijn replicanten menselijk? Nou ja, dat zijn ze want in dat scene wanneer zijn de meest menselijke scenes in de film? Ik denk uhm. In de chase scene. Ik denk dat Roy niet wil doden op Dec. Ik denk dat hij Dec wil zien dat hij een perfecte versie van hem is en dat hij meer emoties heeft en meer herinneringen en tijd en huilen en regen. En hij is een robot. Hij wil Dec zien dat hij een persoon is. Ik denk dat dat ook waarom Dec in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in vallen in